Ένα πολύ χαρακτηριστικό του τελευταίου διαστήματος της καραντίνας που βιώνουμε, είναι ότι μας τελειώνουν οι εναλλακτικές. Περνάμε άπειρες ώρες στο σπίτι, έχουμε δοκιμάσει τα πάντα για να περνάει και καλύτερα η ώρα, αλλά από ένα σημείο και πέρα ακόμα και η δημιουργική απασχόληση γίνεται ρουτίνα.
Από μόνη της η ρουτίνα δεν είναι κακή. Όσοι κατάφεραν και έβαλαν στο ωράριό της τη γυμναστική ή μία βόλτα έχουν καταφέρει κάτι που δεν το έκαναν πριν. Το ίδιο και με όσους διαβάζουν περισσότερο ή βλέπουν κάτι ωραίο στη μικρή οθόνη. Πολλοί βρήκαν και την ευκαιρία να καλύψουν τα κενά τους στη μόρφωση ή να κάνουν ένα χόμπι.
Βοηθάει ότι υπάρχει διαθέσιμος χρόνος γιατί δεν υπάρχουν πολλές περισπάσεις. Αν δεν μπορείς να βγεις έξω είναι σαν να κερδίζεις τον μισό και περισσότερο ελεύθερο χρόνο που είχες παλιά.
Όμως φαίνεται ότι δεν αρκεί πια αυτό. Είναι και η αγωνία για το τι θα γίνει που συνεχίζεται, αλλά είναι και η κούραση από την επανάληψη, ακόμα κι αν κάνουμε κάτι ενδιαφέρον. Γιατί και το καλύτερο έχει ανάγκη να ανασαίνει, να γίνεται ως επιλογή και όχι σαν υποχρέωση. Για να δούμε πόσο θα αντέξουμε ακόμα…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
