Οι οικονομικές επιπτώσεις από την πανδημία και την καραντίνα δεν έχουν φανεί ακόμα σε όλο το εύρος τους. Κι αυτό οφείλεται σε μία σειρά από λόγους όπως είναι το γεγονός ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι διατηρούν το εισόδημά τους, οπότε υπάρχει μία καταναλωτική ζήτηση, ενώ και οι ρυθμοί στο εσωτερικό της χώρας που δεν επηρεάζεται από τον τουρισμό δεν έχουν αλλάξει ριζικά, οπότε μία αίσθηση κανονικότητας. Παρ’ όλα αυτά το πλήγμα στον τουρισμό είναι μεγάλο, όπως και η επίπτωση που έχει πάνω σε άλλα επαγγέλματα και επιχειρήσεις που βρίσκονται στον ευρύτερο κύκλο του, στους οποίους πρέπει να συμπεριλάβουμε και την εστίαση.
Στην πράξη αυτό που ήδη χάνεται είναι ένας περίγυρος της οικονομίας πέραν του σκληρού πυρήνα της μισθωτής εργασίας, εκεί που κινείται και η άτυπη εργασία από την οποία τροφοδοτείται ένα ευρύ δίκτυο απασχολούμενων, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους.
Ο κίνδυνος εδώ δεν είναι μόνο η οικονομική ζημιά στο κύριο μέρος της επιχειρηματικότητας, αλλά και οι επιπτώσεις πάνω στους ανθρώπους και τη ζωή τους που συνδέεται με τη μόρφωση και την κατάρτισή τους, την κοινωνική ένταξη και κινητικότητα.
Όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι, λιγοστεύουν οι επιλογές για εκπαίδευση, ψυχαγωγία, πολιτισμό. Και επιπλέον στενεύει ο ορίζοντας αφού ειδικά ο νέος άνθρωπος παραμένει εξαρτημένος από τα οικογενειακά δίκτυα- όταν υπάρχουν κι αυτά- δεν διαμορφώνει με ανεξαρτησία την προσωπικότητά του και μπλοκάρεται η διαδρομή του. Στη συνάντηση με τους μεγαλύτερους που υφίστανται αντίστοιχες ρήξεις στον τρόπο ζωής τους, δημιουργούνται πολύ ευρείες ζώνες μέσα στο κοινωνικό σώμα με ανισότητες, οπισθοχωρήσεις, αναδιαρθρώσεις που σπάνε τη συνοχή και εμποδίζουν την πρόοδο.
Αν προσθέσουμε και τις βαριές συνέπειες της δεκαετούς κρίσης που έχουν εμπεδώσει αντίστοιχες καταστάσεις, κατανοούμε ότι το αποτύπωμα της πανδημίας δεν θα είναι μόνο στο ΑΕΠ της χώρας και τον ρυθμό ανάπτυξης, αλλά βαθιά μέσα στο κοινωνικό σώμα. Για την προστασία του οποίου μοιάζει να μην ενδιαφέρεται κανείς.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
