Ο πολύ μεγάλος αριθμός νεκρών από κορωνοϊό στη χώρα μας είναι ίσως η πιο δραματική πτυχή της δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε με την πανδημία. Καμία ζωή δεν είναι στατιστικό μέγεθος για να το ξεπερνάμε απλώς με μία αναφορά στις καθημερινές μετρήσεις. Αλλά ούτε έχει σημασία να κάνουμε συγκρίσεις με άλλες χώρες, αν δεν θέλουμε να οδηγηθούμε και σε κάποια συμπεράσματα που θα μας επιτρέψουν να αντιμετωπίσουμε καλύτερα την κατάσταση.
Και το ζήτημα δεν είναι να πάρει κάποιο πλεονέκτημα σε αυτή τη συζήτηση για τη διαχείριση της πανδημίας, η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι να καταλάβουμε οι περισσότεροι τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερα δύο χρόνια τώρα και τι θα πρέπει να κάνουμε στο μέλλον.
Αυτό καθ’ αυτό το γεγονός ότι κλείνουμε δύο χρόνια με την πανδημία, δείχνει και το όριο μέσα στο οποίο είχαμε τα περιθώρια να κινηθούμε. Και φαίνεται ότι θα είμαστε καιρό ακόμα με τον κορωνοϊό που σημαίνει ότι υπάρχει το χρονικό περιθώριο να εφαρμοστούν νέες πολιτικές διαχείρισης.
Δύο πράγματα μπορούσαν να γίνουν και ίσως να μπορούν ακόμα να γίνουν. Το πρώτο είναι η υποστήριξη των νοσοκομείων και του συστήματος Υγείας. Ακόμα και μέσα στην παρατεταμένη οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα εδώ και χρόνια, με χαρακτηριστική την έλλειψη δημόσιων πόρων, θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ολοκληρωμένη η υποστήριξη της Υγείας και των μονάδων της.
Το δεύτερο είναι σχετικό. Η πρωτοβάθμια Υγεία με τα Κέντρα Υγείας και τις ΤΟΜΥ έπρεπε να έχουν ενισχυθεί τόσο ώστε να είναι στην πρώτη γραμμή βοήθειας του κάθε πολίτη. Για αυτό υπάρχει η πρωτοβάθμια Υγεία.
Αυτές οι κινήσεις πρέπει να γίνουν ακόμα και αύριο. Για τους επόμενους μήνες ο πολίτης θα πρέπει να αισθάνεται ότι το κράτος είναι δίπλα του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
