Το σκεφτόμουν για την Αριστερά όλων των αποχρώσεων που παγκοσμίως ψάχνεται, αλλά νομίζω ότι ισχύει για όλες τις πολιτικές, αριστερές και δεξιές που επιζητούν τη διακυβέρνηση ενός τόπου, ειδικά σε περιόδους κρίσης.
Τα κόμματα είναι ένας μηχανισμός παραγωγής πολιτικής με βασικό στόχο την κατάκτηση της κυβέρνησης. Κι αυτό είναι ορθό γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι πιέσεις που έχουν τα κόμματα από άλλους μηχανισμούς εξουσίας όπως οι μεγάλες εταιρίες ή τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και για να αντιμετωπιστούν κορυφαία διλήμματα και προκλήσεις όπως οι πόλεμοι, η διαπλοκή, τα παγκόσμια φαινόμενα σαν το προσφυγικό κλπ
Κατά συνέπεια, είναι κρίσιμο, να έχουν μία ισχυρή ηγετική ομάδα, ενισχυμένη, τεχνοκρατική, αλλά και έτοιμη για διαφοροποιήσεις, ευέλικτη και ανοιχτή στις συνεχείς αλλαγές που καλείται να αντιμετωπίσει. Κάτι που την υποχρεώνει όμως και η ίδια να έχει μία διαρκή σχέση με τον κόσμο έξω, με την κομματική βάση, αλλά κυρίως με τους επιδραστικούς παράγοντες της κοινωνίας, με την ίδια την κοινωνία.
Γιατί ένα πρόβλημα που υπάρχει σήμερα με τα κόμματα είναι η μεγάλη απόσταση που χωρίζει την ηγεσία από τη βάση, τα κόμματα ως μηχανισμοί πάνω από την κοινωνία κάτω. Το πώς θα καλυφθεί αυτή η απόσταση μοιάζει να είναι ήδη ένα μείζον πολιτικό ζήτημα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
