Μέσα σε ένα μήνα αναπτύχθηκε μία νέα πολιτική για την μεσαία τάξη. Ήδη υπάρχουν πολύ μεγάλες αντιδράσεις για τη φορολόγηση με τεκμαρτά εισοδήματα, η οποία και περιγράφεται στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Επίσης έγινε μία κάποια αναφορά και σε αλλαγές σε όρια συνταξιοδότησης στο μέλλον. Αρκεί όμως η νέα πολιτική για τη φορολόγηση για να δείξει ότι κάτι έχει αλλάξει στην κυβερνητική πολιτική.
Το θέμα όμως δεν είναι απλώς ζήτημα αντιπαράθεσης κυβέρνησης – αντιπολίτευσης. Δεν αρκεί καν να συμφωνεί ή να διαφωνεί κάποιος με τα κυβερνητικά μέτρα. Γιατί το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο και έχει να κάνει και με το τι κράτος θέλουμε αλλά και το πώς θα προστατευτεί η κοινωνία και θα προχωρήσει στο μέλλον.
Η υπόθεση της μεσαίας τάξης αντιμετωπίζεται στη χώρα μας, ως εκλογική υπόθεση. Τι μπορεί να γίνει ώστε να μας ψηφίσουν; Έτσι σκέφτονται τα κόμματα εξουσίας. Παλιότερα ανάλογη συζήτηση γινόταν και για τους αγρότες, αλλά έχουν μειωθεί τόσο πολύ οι αγρότες πια και έχει αλλάξει τόσο το εμπόριο των αγροτικών προϊόντων με τις αθρόες εισαγωγές που μάλλον δεν επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα στον ίδιο με παλιά, βαθμό.
Το κεντρικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη χώρα και ειδικά μετά την κρίση είναι το πώς θα ζήσει και θα ευημερήσει ο κοινωνικός χώρος που ορίζεται ως μεσαία τάξη, αλλά και ως εργατική τάξη. Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν από μία δουλειά. Μπορούν να περιμένουν ότι θα πάρουν μία αξιοπρεπή σύνταξη. Μπορεί να είναι ασφαλείς ότι θα έχουν πρόσβαση σε θεραπείες αν ασθενήσουν. Ότι τα παιδιά τους θα σπουδάσουν ώστε να προοοδεύσουν.
Μπορεί να ακούγονται κοινότοπα αυτά τα ερωτήματα. Αλλά αυτά θέτει ο κόσμος. Και σε αυτά ζητά απαντήσεις. Και οι κυβερνήσεις οφείλουν να είναι καθαρές στις απαντήσεις τους.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
