Γίνονται και ακούγονται διάφορα στα προεκλογικά πάνελ στα κανάλια. Κι αν έχεις χρόνο και διάθεση κάτι μαθαίνεις για τις θέσεις κομμάτων και υποψηφίων. Αλλά μάλλον για τους περισσότερους θεατές δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση. Και συνήθως ο κόσμος προτιμά να δει μια σειρά στη μικρή οθόνη ή μία ταινία τώρα που με τις πλατφόρμες έχουν πολλαπλασιαστεί και οι επιλογές. Προσωπικά προτιμώ και κάτι τρομερά ντοκιμαντέρ που δείχνει κυρίως η ΕΡΤ 3, ιστορικά για την περίοδο του πολέμου, αλλά και άλλες μεταγενέστερες ιστορίες. Έχει βγει πολύ πρωτότυπο ιστορικό υλικό και νέα αρχεία τα τελευταία χρόνια.
Μεγάλο μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει περάσει πια και στο δίκτυο, σε ιστοσελίδες και social media. Κι επειδή αυτό είναι πεδίο που το γνωρίζουν καλύτερα οι νέοι λόγω των αυξημένων δεξιοτήτων, εκεί γίνεται και η μάχη για την ψήφο τους. Και μην κρίνετε τις τεχνικές, τα βίντεο και τις εικόνες που χρησιμοποιούν τα κόμματα σε αυτό το κοινό και σε αυτά τα μέσα με τη λογική του μεσήλικα που ακόμα διαβάζει εφημερίδα ή ψάχνει τις αφίσες στον δρόμο. Είναι άλλες οι λογικές και άλλη η πρόσβαση στο μήνυμα.
Και το ζητούμενο σήμερα στην πολιτική είναι αν υπάρχει μήνυμα, αν υπάρχει περιεχόμενο και αν ανοίγεται διάλογος με τον κόσμο. Κι όχι τα μέσα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
