Στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης συντηρούνται διάφορες πολιτικές «μυθολογίες» που τείνουν να πάρουν και διαστάσεις αστικού μύθου, να νομίζουν δηλαδή πολλοί ότι ισχύουν ως αλήθειες ενώ δεν είναι παρά κενά γράμματα.
Αν πάρει κάποιος ως παράδειγμα τον Δήμο Ιωαννιτών, έναν από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας, μπορεί να βγάλει μερικά συμπεράσματα για το ισχύει και τι όχι στην πράξη.
Η πιο διαδεδομένη μυθολογία είναι ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη δύναμη στους δήμους». Είναι αλήθεια ότι βρίσκεις πολλά πρόσωπα, μέλη του ΠΑΣΟΚ που άσκησαν διοίκηση σε διάφορες θέσεις παρατάξεις κλπ. Στο τελευταίο συνέδριο του ΚΙΝΑΛΛ συναντήθηκαν από τα Γιάννενα μέλη από τουλάχιστον δύο παρατάξεις των Ιωαννίνων του Μ. Ελισάφ και του Θ. Μπέγκα.
Και είναι αλήθεια ότι αν αθροίσεις τα αποτελέσματα των δύο παρατάξεων στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, θα φτιάξεις μία απόλυτη πλειοψηφία τουλάχιστον σε ποσοστά. Μία πιθανή συμμαχία τους άλλωστε, ήταν επιθυμία και πολλών ψηφοφόρων τους προεκλογικά, αλλά αυτό δεν εισακούστηκε από τους επικεφαλής.
Και οι δύο παρατάξεις σήμερα δεν βρίσκουν κανένα κοινό έδαφος και πρωταγωνιστούν στην κριτική του ενός προς τον άλλον με επίδικο το ποιος άσκησε καλύτερα πολιτική για τον δήμο. Πόσο ισχυρό είναι πια αυτό το ΠΑΣΟΚ στους δήμους, όταν στον Δήμο Ιωαννιτών παράγει μόνο αντιπαλότητα, σκληρή αντιπαράθεση και μία μόνιμη ένταση, εμποδίζει δηλαδή την παραγωγή έργου και τις συνθέσεις για το καλό της πόλης;
Η άλλη μυθολογία, είναι η ισχύς της ΝΔ. Όντως στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, η Ελλάδα βάφτηκε μπλε σε δήμους και περιφέρειες. Ένα χρόνο μετά πάντως, δεν καταλαβαίνει και πολύ ο δημότης σε τι ωφελείται από αυτό το μπλε. Μαζεύονται καλύτερα τα σκουπίδια, μειώθηκαν τα ανταποδοτικά τέλη, λειτούργησαν περισσότερα σχολεία; Ή μήπως είναι δείγμα σύγχρονης πολιτικής να δίνεις έκτακτες εξουσίες στις οικονομικές επιτροπές παρακάμπτοντας το δημοτικό συμβούλιο; Και σε επίπεδο πολιτικής, ακόμα ψάχνουμε στα Γιάννενα να δούμε αν υπάρχει δυνατότητας επικοινωνίας και συναίνεσης μεταξύ παρατάξεων που στηρίχθηκαν στην ψήφο των φίλων της ΝΔ. Οι οποίοι φίλοι της ΝΔ ψήφισαν τουλάχιστον τέσσερις παρατάξεις, αλλά πλειοψηφίες δεν βλέπουν να επιτυγχάνονται στο δημοτικό συμβούλιο.
Μετά είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ που υπερηφανεύεται ότι στηρίζεται από παραπάνω από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων της πόλης, αλλά στο δημοτικό συμβούλιο δεν έχει δει ποτέ να έχει επηρεάσει ή να παράγει το ένα τρίτο των αποφάσεων για τον Δήμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μοναδική περίπτωση κόμματος εξουσίας που για πάνω από πέντε χρόνια και με τεράστια δύναμη στις εθνικές εκλογές, δεν μπορεί να παραγάγει καμία σχεδόν απόφαση σε ένα δημοτικό συμβούλιο, δεν μπορεί να καθορίσει πολιτικές και κινείται σαν κόμμα διαμαρτυρίας και μειοψηφίας. Προφανώς και εξηγείται και σε αυτήν την περίπτωση η κατάσταση λόγω του ότι οι ψηφοφόροι του ψήφισαν στα Γιάννενα τρεις παρατάξεις, αν όχι περισσότερες.
Το συμπέρασμα είναι σχετικά απλό: Τα κόμματα στους δήμους δεν ελέγχουν τίποτα πλέον, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Δήμο Ιωαννιτών. Το πολύ πολύ να υπάρχουν κάποιες συσπειρώσεις που να έχουν μία αναφορά σε ένα κόμμα, αλλά η πολιτική τους ισχύ στα δημοτικά είναι μειοψηφική. Αν όμως είναι έτσι, τότε γιατί άραγε να πρέπει να ρωτώνται τα κόμματα για το ποιους υποψηφίους επιλέγουν; Γιατί ασχολούνται καν με τις τοπικές εκλογές αφού δεν το κατέχουν το άθλημα της σύνθεσης και της παραγωγής έργου;
Τι θα μπορούσαν να κάνουν τα κόμματα εξουσίας αν ενδιαφέρονταν για τις πόλεις; Να ξεκινούσαν από την από την αρχή, από τα βασικά: Πρώτα να διαμορφώσουν κάποια πολιτική, ένα πρόγραμμα για τις πόλεις και να το καταθέσουν δημόσια για διαβούλευση.
Και μετά αν έχουν τη δύναμη, δημόσια και καθαρά να ανακοινώσουν και σε ποια ή και σε ποιες, περισσότερες παρατάξεις θα συμμετέχουν τα μέλη τους με το πρόγραμμα αυτό και ποιον ή ποιους υποψηφίους θέλουν να στηρίξουν. Και φυσικά να δεσμευτούν και για το αποτέλεσμα, να αναλάβουν και τη ευθύνη να παράγουν έργο τα μέλη τους όταν θα εκλεγούν.
Αν ξεκινούσαν από αυτή τη βάση θα πρόσφεραν πολλά ξανά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και θα ανανέωναν τη σχέση τους με τις πόλεις, μία σχέση που στην ελληνική πολιτική παράδοση έδωσε ιστορικά αποτελέσματα. Γιατί κατά τα άλλα από παραπολιτική, ομάδες, παρέες, υπονομεύσεις και ίντριγκες σε ταραγμένα ύδατα ενός ποτηριού, χόρτασε ο κόσμος.
+ ΕΗΜ. Η δραστηριοποίηση εκ νέου μετά την καραντίνα της ΕΗΜ τονώνει το πολιτιστικό παρόν της πόλης μας. Το Πνευματικό Ίδρυμα με το μεγάλο εκτόπισμα που διαθέτει και τη σοβαρότητα των στελεχών του, συνεχίζει να προσφέρει στον τόπο και να γίνεται πηγή εναλλακτικών προτάσεων για τους φίλους των τεχνών.
– Αγωγοί. Το θέμα δεν είναι πια αν είμαστε υπέρ ή κατά του αγωγού φυσικού αερίου που θα έφερνε φυσικό αέριο προς την Ιταλία μέσω Ηπείρου. Εδώ η χωροθέτησή του περνάει πλέον στην κτηματογράφηση, κάτι που για όσους παρακολουθούν το ρεπορτάζ ξέρουν ότι ήταν αναμενόμενο. Το θέμα είναι ότι ακόμα στην Ήπειρο δεν έχουμε καταλήξει για το ενεργειακό προφίλ της περιοχής. Απλώς αντιδρούμε αν και όταν λαμβάνονται κάπου αλλού πιο κεντρικά οι αποφάσεις. Έτσι όμως δεν θα γίνει ποτέ «πράσινη» η Ήπειρος.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
