Έχω προλάβει και τα χειρόγραφα στις εφημερίδες που κρατούσαν ως και τα μέσα του ’90 και αργότερα. Έγραφες στο χέρι ή στη γραφομηχανή και κάποιος άλλος τα δακτυλογραφούσε για να εισαχθούν σε κάποιο πρόγραμμα σελιδοποίησης. Αλλά ο ερχομός του ίντερνετ δεν ήταν τόσο ότι άλλαξε τον τρόπο που γράφαμε όσο ότι άλλαξε μία για πάντα και καίρια, τον τρόπο που διαβάζαμε και ερευνούσαμε. Ήταν μία πραγματική αποκάλυψη. Για μένα που έγραφα για σινεμά και θέατρο ή βιβλία στα 20 μου, το ότι μπόρεσα και βρήκα μία φιλμογραφία στο imdb ήταν απλώς μαγεία.
Οι αλλαγές στη συνέχεια ήταν ραγδαίες σε βαθμό που να μην μπορούμε να τις προλάβουμε και να νιώθουμε ότι είναι αυτονόητες, φυσικές. Ας σκεφτούμε μόνο τον ερευνητή και επιστήμονα και τι παράθυρο του άνοιξαν οι βάσεις δεδομένων και τα προσβάσιμα περιοδικά και δημοσιεύσεις.
Λέω, ότι αυτό που άλλαξε ήταν η ανάγνωση, γιατί το μυστικό της τεχνολογίας είναι ότι άνοιξε την πόρτα του θησαυρού της ανθρώπινης γνώσης κάτι που συνεχίζεται στις μέρες μας με την τεράστια εξάπλωση της ψηφιοποίησης.
Μπορεί για εμάς πια που έχουμε και εμπειρίες και είμαστε και υποψιασμένοι, το πρόβλημα να είναι το τι γίνεται στην πράξη, το πώς διαχειρίζεται κανείς και ειδικά οι κάθε λογής εξουσίες, την πληροφορία και τη γνώση, αλλά το ότι υπάρχει διαθέσιμη αυτή η γνώση για όλους μας στο μέτρο του δυνατού, είναι μία πρωτόγνωρη συνθήκη.
Για αυτό και οι προσπάθειες πλέον να γίνει η γνώση και η πληροφορία μέρος της προσπάθειας για κοινωνική ευημερία και ανθρώπινη χειραφέτηση, πρέπει να ενταθούν, κόντρα σε όσους έχουν συμφέρον να εμπορεύονται τις ιδέες και τις γνώσεις ή σε όσους θέλουν να τις χρησιμοποιούν για σκοπούς που βάζουν σε κίνδυνο τον ανθρώπινο πολιτισμό και την τύχη του πλανήτη μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
