Στα τηλεπαιχνίδια που είναι δημοφιλή και εκφράζονται και οι βαθύτερες σκέψεις των παιχτών, προκύπτει πότε πότε και το δίλημμά τους για το αν πρέπει να ρισκάρουν για να κερδίσουν ή όχι. Ακούμε τότε ότι προσπάθησαν να παίξουν «safe» ή «με ασφάλεια» στα παλιά ελληνικά, έτσι ώστε ακόμα κι αν δεν κερδίσουν, τουλάχιστον να μη βρεθούν σε δεινή θέση και αποχωρήσουν.
Σε μία προβολή, στον κόσμο έξω από τα ριάλιτι, η πραγματικότητα δεν έχει και οξύτερες διαφοροποιήσεις. Πολύς κόσμος φυλάγεται και στην αληθινή ζωή για να μην πάθει μεγαλύτερο κακό από το διαχειρίσιμο.
Και το να μην ρισκάρεις και κυρίως να μην εκτεθείς, μοιάζει μία ατομική επιλογή για πολλούς.
Να μην εκτεθείς και αποκαλυφθείς ως κανονικός άνθρωπος με τις αδυναμίες και τις επιθυμίες σου, να μην αφεθείς στο νέο χωρίς διασφαλίσεις, να μην νιώσεις την απορία μπροστά στο άγνωστο.
Αν όμως κάνεις μόνο αυτές τις επιλογές,τότε πώς θα αλλάξει η θέση σου όπως επιζητάς; Πώς γίνεται να αλλάξεις χωρίς αλλαγή; Και υπάρχει αλλαγή χωρίς δοκιμή, χωρίς κίνδυνο, χωρίς εξασφάλιση του αποτελέσματος;
Στην εποχή της μακράς κρίσης όμως το ερώτημα της ασφάλειας μοιάζει καίριο. Περιμένοντας το καλύτερο από το μέλλον μένουμε ακίνητοι. Και τα χρόνια περνάνε από πάνω μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
