Θα μπορούσε να πεζοδρομηθεί όλο το κέντρο της πόλης; Ναι, θα μπορούσε. Αν υπήρχαν όμως και λύσεις για τα αυτοκίνητα. Αλλιώς δεν μπορεί να επιλυθεί μία τέτοια εξίσωση.
Κατά καιρούς οι δημοτικές αρχές έχουν ανοίξει ανάλογους διαλόγους, από την πεζοδρόμηση του εμπορικού κέντρου ως αυτήν του παραλιμνίου. Τώρα μπαίνει στο τραπέζι των ιδεών και η πεζοδρόμηση της Αβέρωφ, ενώ είχε προηγηθεί αυτήν για την Ανεξαρτησίας και παλιότερα η ιδέα για την ενοποίηση της πλατείας. Τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές αυτά τα θέματα.
Και δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται να προχωρήσουν σε υλοποίηση τέτοιες ιδέες. Πολύ πρόσφατες είναι οι επιφυλάξεις που είχαν πολλοί για την πεζοδρόμηση στο κέντρο, η οποία αποδείχτηκε ότι βοήθησε συνολικά την περιοχή.
Επίσης από κάθε ιδέα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν επωφελούνται όλοι. Για παράδειγμα η μείωση των θέσεων πάρκινγκ δυσκολεύει τη ζωή των κατοίκων του κέντρου.
Πρέπει συνεπώς να εξετάζεται και το γενικό καλό αλλά και η στήριξη των επιμέρους κοινωνικών ομάδων. Αλλά για αυτά τα θέματα υπάρχουν και οι μελέτες και οι επιστήμονες που τα γνωρίζουν. Άλλωστε έχουν δοκιμαστεί σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις εδώ και δεκαετίες.
Αλλού είναι το κεντρικό ζήτημα. Είναι στο όραμα που έχει μία πόλη για τον εαυτό της. Πώς βλέπει η ίδια η πόλη ως σύνθεση ετερόκλητων και διαφορετικών προσεγγίσεων και εκκινήσεων, το δικό της μέλλον. Εκεί πάσχουμε. Δεν συζητάμε για την ταυτότητα της πόλης, για το όραμα μίας καλύτερης πόλης, για το πώς θα μπορούσαμε να το φέρουμε πιο κοντά. Κι όταν το κάνουμε συνήθως πέφτουμε πάνω σε «ρεαλιστικά» εμπόδια, αρνητισμό και κοντόφθαλμες λογικές και υποχωρούμε.
Όταν θα ανοίξει μία συζήτηση για το πώς θέλουμε την πόλη μας με άλλους τρόπους, θα φανεί ότι είναι και πιο εύκολο να βρεθούν αυτοί οι τρόποι.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
