Πολλές φορές προσδοκούμε πολλά από την πραγματικότητα, αλλά και η ίδια η πραγματικότητα μπορεί και επιβάλλει τη θέση της κόντρα στις προσδοκίες μας.
Αυτό συμβαίνει και με τις προτεραιότητες των εκλογών. Θέλουμε κι εμείς ως πολίτες να τεθούν κάποια θέματα από τα κόμματα και προσέχουμε πώς τα ιεραρχούν στις ατζέντες τους. Αλλά και τα κόμματα έχουν τους δικούς τους στόχους και βάζουν τις δικές τους προτεραιότητες.
Το ιδανικό θα είναι κάπου να συμπίπτουν οι επιδιώξεις των πολλών με τις προτεραιότητες των κομμάτων. Αλλά σπάνια συμβαίνει το ιδανικό. Συμβαίνει όμως με τη ζύμωση των πραγμάτων μέσα στην τετραετία και με την τριβή του προεκλογικού αγώνα, να αναδεικνύονται τελικά και τα βασικά θέματα.
Έτσι ακούμε συχνά τις απορίες πολλών ότι δεν προωθείται για παράδειγμα το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Ή υπάρχουν αρκετοί που θα ήθελαν να είναι σημαντικότερα, να φωτιστούν περισσότερο, ζητήματα που έχουν να κάνουν με ευαισθησίες ή δικαιώματα. Τα κόμματα πια στην εποχή μας δίνουν βάρος σε τέτοια θέματα και βλέπουμε πολυσέλιδα προγράμματα με αναλυτικές προτάσεις.
Επιπλέον, υπάρχουν και τα τοπικά ζητήματα με τους κατοίκους της περιφέρειας να θέλουν να βλέπουν και τον δικό τους τόπο ως αναφορά μέσα στο πρόγραμμα. Για αυτό και δίνει βάρος και ο τοπικός Τύπος στις σχετικές αναφορές στις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών.
Στην πράξη όμως η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από δύο τρία σημεία το πολύ.Κάτι σαν καταστάλαγμα όλων των άλλων. Λέγεται και το σχετικά κυνικό και αμφίσημο ότι τις εκλογές τις κρίνει η οικονομία. Αλλά τι είναι οικονομία; Μπορεί να είναι πολλά πράγματα εκτός από την στενή δημοσιονομική πολιτική.
Θα μπορούσε άραγε να γίνουν κάποτε εκλογές που θα ανοίξουν όλη τη βεντάλια των θεμάτων που θέλουν οι πολίτες; Θα ακουστούν άραγε ποτέ όλες οι φωνές; Ή μήπως είναι κάπως σαν ένα ρομαντικό όνειρο η δημοκρατία των πολιτών;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
