Τρέχει μια ευρωπαϊκή δέσμευση για φύτευση 3 δισεκατομμυρίων δέντρων έως το 2030 και έγινε και μία σύσκεψη σε ανώτατο επίπεδο για τον σκοπό αυτό. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με έναν τόσο ευγενή και χρήσιμο στόχο. Κατά καιρούς άλλωστε ανακοινώνονται κι άλλοι, ανάλογα εντυπωσιακοί στόχοι είτε στις πόλεις μας είτε στα κράτη μας.
Αν και συνήθως δεν ανακοινώνονται και τα αποτελέσματα των δράσεων αυτών μετά από χρόνια. Αντίθετα βλέπουμε συχνά πυκνά να κόβονται πολλά δένδρα είτε γιατί δεν αντέχουν άλλο είτε γιατί εμποδίζουν κάποια έργα.
Έβλεπα τις προηγούμενες ημέρες ένα δένδρο στη γειτονιά μου και κατάλαβα τι σημαίνει ότι ήρθε η άνοιξη. Ήταν γεμάτο ζωντάνια. Δεκάδες πουλιά μπαινόβγαιναν ανάμεσα στις φυλλωσιές του, έβλεπες τα πετάγματά τους, άκουγες τα τιτιβίσματά τους. Αλήθεια, όταν κόβεται ένα δένδρο που πηγαίνουν τα πουλιά; Σε άλλο δένδρο προφανώς. Κι αν κοπεί κι εκείνο; Κι ακόμα περισσότερο; Χρειάζονται τα πουλιά στις πόλεις μας;
Ακούγονται τέτοια ερωτήματα, κάπως αφελή, πολύ περιγραφικά. Δεν είναι όμως. Γιατί η πορεία που έχουν πάρει οι πόλεις μας δείχνουν ότι δεν θέλουν ούτε τα δένδρα ούτε τα πουλιά, ούτε τη φύση πέρα ίσως από έναν φόντο, ένα σκηνικό για να νιώθουμε ωραία.
Όσο κι αν δυναμώνουν οι οικολογικές φωνές για βιώσιμες πόλεις, τη φύση ακόμα την εξοβελίζουμε. Και μετά κάνουμε μεγάλα σχέδια για την επιστροφή της στο μέλλον.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
