Με ενδιαφέρον θα έπρεπε να δει κανείς τη συνεργασία που επιτεύχθηκε μεταξύ των δημάρχων για την υποστήριξη και στελέχωση της Υπηρεσίας Δόμησης.
Οι σχετικές νομοθετικές μέριμνες αλλά και ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου δεν αρκούν για την εύρυθμη λειτουργία και ενίσχυση της Πολεοδομίας, ούτε είναι αυτονόητα ότι όλα μπορούν να γίνουν σε χρόνο που να παράγει και αποτελέσματα. Κι αυτό γιατί το πρόβλημα της υποστελέχωσης που πλήττει το σύνολο των δημοτικών και δημοσίων υπηρεσιών και ιδιαίτερα των κρίσιμων για το κοινωνικό τους έργο, υπηρεσιών, δεν μπορεί να καλυφθεί με έναν κάποιο αυτοματισμό πια. Στους καιρούς της κρίσης δεν αρκεί να κατατεθεί ένα αίτημα για προσλήψεις και να ικανοποιηθεί από την κυβέρνηση. Δεν γίνονται προσλήψεις, δεν υπάρχουν πολλά δημοσιονομικά περιθώρια.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει ευθύνες η κυβέρνηση. Πόσο μάλλον όταν και μνημόνια δεν υπάρχουν από το 2018 και μετά, αλλά και διαθέσιμοι πόροι έχουν εξασφαλιστεί από το Ταμείο Ανάκαμψης. Κατά συνέπεια, για τις σημαντικές υπηρεσίες των Δήμων έπρεπε να υπάρχει κρατική φροντίδα ώστε να έχουν επαρκές προσωπικό, καλές εγκαταστάσεις, εξοπλισμό κλπ.
Το σημειώνουμε αυτό, όχι απλώς για να δείξουμε τις ελλείψεις που έχουν οι υπηρεσίες, αλλά για να φανεί το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει πιο πίσω και είναι η αδυναμία των δήμων αλλά και δημοσίων υπηρεσιών να οργανώσουν και να σχεδιάσουν μεγαλύτερες παρεμβάσεις και να πάρουν στρατηγικές πρωτοβουλίες. Αν είσαι συνέχεια υπό πίεση για να καλύψεις ανάγκες και να βρεις προσωπικό και πόρους, τότε δεν μπορείς να δουλέψεις και με ορίζοντα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
