Είναι ένα θέμα που συζητιέται πολύ τους τελευταίους μήνες. Είναι η «μεγάλη παραίτηση», όπως την περιγράφουν. Οι μαζικές αποχωρήσεις από την εργασία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στον καιρό της πανδημίας. Με δική τους απόφαση σταματάνε να εργάζονται ως μισθωτοί και περνάνε σε μία άλλη δουλειά με περισσότερο χρόνο και δημιουργική έκφραση ή και σε καθόλου δουλειά.
Δεν είναι αποσαφηνισμένο πόσο μεγάλο θέμα είναι, αλλά καταγράφεται και προκαλεί ενδιαφέρον. Γιατί φαίνεται να συνδέεται με την αναζήτηση του νοήματος της ζωής, σε μία περίοδο που απειλείται η ίδια η ζωή, αλλά δίνει και το έναυσμα για αναστοχασμούς και αναθεωρήσεις.
Βέβαια υπάρχουν πολύ σημαντικότερα προβλήματα όπως αυτά των πολύ νέων ανθρώπων με τις αλλεπάλληλες κρίσεις έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι τους κληρονομούμε μόνο ανεργία, φτώχεια και έλλειψη προοπτικών. Ή υπάρχουν τα προβλήματα εκείνων που δεν έχουν καν πρόσβαση σε αγαθά ή την εργασία ώστε να έχουν και κάποια προσδοκία.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι ότι συζητάμε για μια «μεγάλη παραίτηση» στον κόσμο των προηγμένων οικονομιών, σημαίνει ότι κάπου υπάρχει ένα λάθος, κάτι που δεν πάει καλά.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Aπό την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
