Αν το πείραμα πετύχει, οι μελλοντικοί άποικοι στο φεγγάρι θα μπορούν να αναπνεύσουν ελεύθερα.
Κοινοπραξία ευρωπαϊκών εταιρειών αναλαμβάνει να αναπτύξει για λογαριασμό της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA το πρωτότυπο ενός συστήματος που θα παράγει οξυγόνο στη Σελήνη.
Εφόσον το πείραμα πετύχει, η νέα τεχνολογία θα τροφοδοτεί τις μελλοντικές αποικίες στη Σελήνη με το οξυγόνο που χρειάζονται οι ένοικοι για να αναπνέουν. Το οξυγόνο θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί ως οξειδωτικός παράγοντας για τους κινητήρες των διαστημικών σκαφών που θα εξυπηρετούν στο μέλλον το φεγγάρι.
Η ESA δεν διαθέτει σκάφος για επανδρωμένες διαστημικές αποστολές, συμμετέχει όμως στο πρόγραμμα Artemis της NASA για την επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη γύρω στα μέσα αυτής της δεκαετίας.
Δείγματα που έφεραν από τη Σελήνη οι αμερικανικές αποστολές Apollo τις δεκαετίες του 1960 και 1970 έδειξαν ότι ο ρεγόλιθος, το βασικό πέτρωμα που καλύπτει τη σεληνιακή επιφάνεια, περιέχει 40-45% οξυγόνο κατά βάρος.
Το πρόβλημα είναι ότι το οξυγόνο αυτό δεν είναι ελεύθερο αλλά δεσμευμένο σε οξείδια μετάλλων. Για την απομόνωσή του έχουν προταθεί διάφορες χημικές μέθοδοι, από τις οποίες η επικρατέστερη βασίζεται στη διαδικασία της ηλεκτρόλυσης, η οποία μπορεί να διασπά τα οξείδια σε οξυγόνο και μεταλλικά στοιχεία, τα οποία θα μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως πρώτες ύλες για την κατασκευή εξοπλισμού.
Όπως αναφέρει η ESA, η εταιρεία Thales Alenia Space, με έδρα τη Βρετανία, αναλαμβάνει επικεφαλής της κοινοπραξίας που νίκησε τον σχετικό διαγωνισμό, στην οποία συμμετέχουν επίσης το βρετανικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και οι εταιρείες AVS, Metalysis και Redwire Space Europe.
Αριστερά, συνθετικός ρεγόλιθος που προσομοιώνει τα σεληνιακά πετρώματα. Δεξιά, τα μέταλλα που απομένουν μετά την απομόνωση του οξυγόνου (Beth Lomax, University of Glasgow)
Το πρωτότυπο του συστήματος πρέπει να είναι ελαφρύ και να μπορεί να παραγάγει 50-100 γραμμάρια οξυγόνου σε διάστημα μιας σεληνιακής ημέρας, η οποία διαρκεί δύο γήινες εβδομάδες. Θα βασίζεται σε ηλιακούς συλλέκτες και δεν θα μπορεί να λειτουργεί στη διάρκεια της μακράς, παγωμένης σεληνιακής νύχτας.
Η συσκευή θα πρέπει επίσης να μπορεί να εκτοξεύεται από τη Γη με μια ποικιλία σκαφών, όπως το Starship της SpaceX που επέλεξε η NASA για το πρόγραμμα Artemis, ή το μεταγωγικό σκάφος EL3 που αναπτύσσει η ίδια η NASA.
Επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη προγραμματίζει για την επόμενη δεκαετία και η Κίνα.
