Δεν είναι εύκολο να συναντηθείς στις μέρες μας στους κοινούς τόπους της μουσικής, του σινεμά ή της τέχνης. Πόσο μάλλον με την πανδημία που διέλυσε κάθε έννοια κοινότητας, τουλάχιστον με τη φυσική παρουσία και επαφή. Από την άλλη υπάρχουν πια τα ηλεκτρονικά εργαλεία, οι πλατφόρμες που επιτρέπουν τη συνάντηση, την κοινή εμπειρία. Μπορείς να ακούς συνέχεια μουσική από το πρωτότυπο μέσα από το κινητό, να βλέπεις σίριαλ και ταινίες ή να συμμετέχεις ακόμα και σε μεγάλα φεστιβάλ από μακριά. Κοστίζουν όλες αυτές οι συνδρομές ίσως, αλλά δίνουν πρόσβαση σε μεγάλο απόθεμα και πρωτογενή παραγωγή και επιτρέπουν μία έστω άυλη συνάντηση.
Κι από κοντά είναι και τα social media που έχουν συνδέσει πια δισεκατομμύρια κόσμο σε όλον τον πλανήτη και πιάνεις έναν σφυγμό.
Είναι ένα ερώτημα αν αυτό αλλάζει και τον πολιτισμό με έναν ριζικό τρόπο. Αν το νέο τραγούδι ανεβαίνει πρώτα και αποκλειστικά σε μία πλατφόρμα, το ερώτημα για την κοινότητα της μουσικής εμπειρίας μπορεί να μη βρίσκει απάντηση ή να ψάχνει σε άλλες μορφές την απάντηση.
Ακούμε τα ίδια πράγματα ή έστω έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε τα ίδια πράγματα; Μπορούμε να δούμε τα ίδια,. Να νιώσουμε τα ίδια; Να τα ερωτήματα σε έναν κόσμο που μοιάζει, αλλά σίγουρα δεν είναι ίδιος με αυτόν που ξέραμε λίγα χρόνια μόνο πριν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
