Όταν κουβεντιάζουμε με φίλους που υποστηρίζουν κάποιον από τους δημάρχους της τελευταίας 20ετίας, μου αναφέρουν κάποια από τα σημαντικά έργα που έγιναν στη θητεία τους, θεωρώντας ότι το συγκεκριμένο έργο είναι και το καλύτερο που έγινε στην πόλη. Υποβαθμίζουν δε τις αντιδράσεις που ενδεχομένως προκλήθηκαν, είτε ως επίδειξη μιζέριας είτε ως τυφλή κομματική αντιπαράθεση. Τα γνωστά δηλαδή, που τόσα χρόνια κατατρέχουν τον δημόσιο διάλογο και κρατάνε καθηλωμένη την πολιτική ζωή του τόπου.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά πάνω σε αυτό το πεδίο, όπως για την ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων στο δημοτικό συμβούλιο για να ολοκληρωθούν κρίσιμες υποδομές της πόλης ή να εκσυγχρονιστούν οι υπηρεσίες Ή τη σημασία που έχει ο ολοκληρωμένος κεντρικός σχεδιασμός και η τεχνοκρατική συγκρότηση των σχεδίων. Όμως αυτά έχουν ειπωθεί πολλές φορές, είναι δεδομένα για τους πολίτες που σκέφτονται ορθολογικά και… αγνοούνται από τους οπαδούς και των προσωπολάτρες.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που είναι κρίσιμο και έχει κεντρικό ρόλο στην αξιολόγηση του έργου μίας δημαρχίας. Είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που συμπυκνώνει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός έργου, όπως και ο χρόνος που ταυτίζεται με την ολοκλήρωσή του και την πλήρη αξιοποίησή του από τους πολίτες.
Παράδειγμα η πολιτική για το κυκλοφοριακό που ακόμα και 20 χρόνια μετά είναι σε εξέλιξη. Το πάρκινγκ, οι πεζόδρομοι, οι περιφερειακοί άξονες, οι κυκλικοί κόμβοι κλπ Ένας ολόκληρος κόσμος προβλέψεων και προθέσεων, που ακόμα υλοποιείται.
Βέβαια, οφείλουμε να πούμε ότι τα σημαντικά έργα για τις πόλεις, όπως ακόμα οι Βιολογικοί Καθαρισμοί, τα απορρίμματα κλπ δεν είναι αποκλειστικά ζητήματα των δήμων. Αντίθετα είναι η Πολιτεία που διαθέτει και τα απαραίτητα κονδύλια και τα βασικά εργαλεία πολιτικής (χωροταξικός σχεδιασμός κ.α).
Οι Δήμοι όμως πρέπει να πιέζουν και να οργανώνονται έτσι ώστε και το κράτος να κάνει τη δουλειά του και ο πολίτης να βλέπει το αποτέλεσμα των έργων στη ζωή του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
