Μερικές σκέψεις από όσα βλέπω δεξιά και αριστερά. – Όσα δεν κάναμε στη νεότητά μας, δεν γίνεται να τα κάνουμε μεσήλικες με τον ίδιο τρόπο.
– Αν δεν αποδεχθούμε τους άλλους ως ίσους, δεν θα μας αποδεχθεί και κανένας ως αυτό που θέλουμε να είμαστε.
Καταλαβαίνω ότι δεν θα συμφωνήσουμε όλοι μας σε τέτοια σημεία που γράφονται άλλωστε με ένα σχετικά απόλυτο ύφος ακριβώς για να ανοίξουν τη συζήτηση και όχι να την κλείσουν.
Δεν μπορεί όμως να συνεχίζεται χωρίς αντιρρήσεις αυτή η κατάσταση με τις αποφάνσεις και τις επιβολές στη δημόσια σφαίρα από κάθε εξουσιαστή ή κατά φαντασία εξουσιαστή, που νομίζει ότι επειδή έχει στα χέρια του ένα πληκτρολόγιο, ένα δημόσιο βήμα ή ένα μικρόφωνο, νομίζει ότι όλοι οι άλλοι είναι ακόλουθοι και μόνο να τον ακούν και να τον φοβούνται μπορούν.
Μπορεί φυσικά ο καθένας να λέει ό,τι θέλει ακριβώς γιατί έχουμε ελευθερία έκφρασης. Αλλά χωρίς επιβολή και χωρίς να νιώθει ο άλλος απειλούμενος και σε αμυντική θέση. Μπορούμε να συζητήσουμε τα πάντα, αλλά μόνο αν ο ένας αποδεχθεί τον άλλο ως ίσο. Έχει μεγάλη σημασία αυτή αποδοχή.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
