Ο λαιμός του τεράστιου ζώου ήταν μεγαλύτερος σε μήκος από ένα μέσο σημερινό λεωφορείο
Ένα είδος δεινοσαύρου που ζούσε στη σημερινή Κίνα διέθετε λαιμό με μήκος 15 ολόκληρων μέτρων σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσαν πρόσφατα επιστήμονες.
Λίγα πλάσματα έχουν ωθήσει την ανατομία στα όριά της όπως τα σαυρόποδα. Αυτοί οι υπερμεγέθεις δεινόσαυροι κινούνταν με χοντρά άκρα που στήριζαν την τεράστια περιφέρειά τους. Διέθεταν επίσης πολύ μακριές ουρές που έμοιαζαν με μαστίγια για να απομακρύνουν τα αρπακτικά και χρησιμοποιούσαν τους τεράστιους λαιμούς τους για να τρώνε τα φυλλώματα ακόμα και στα πιο ψηλά δέντρα.
Ωστόσο, το είδος Mamenchisaurus sinocanadorum που ανήκει στα σαυρόποδα και περιπλανιόταν στην περιοχή της σημερινής Κίνας κατά την ύστερη Ιουρασική περίοδο, φαίνεται πως είχε αναπτύξει έναν εξαιρετικά υπερμεγέθη λαιμό σε σύγκριση με άλλα σαυρόποδα.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Systematic Paleontology, οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο λαιμός του Mamenchisaurus εκτεινόταν σε μήκος σχεδόν 15 μέτρων. Ενδεικτικά, πρόκειται για έναν λαιμό ο οποίος με σημερινά δεδομένα θα ήταν μακρύτερος από το μέσο σχολικό λεωφορείο.
Το 1987, οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν τον μερικό σκελετό ενός σαυρόποδου στη βορειοδυτική Κίνα. Τα λείψανα ήταν αποσπασματικά, αποτελούμενα κυρίως από μια κάτω γνάθο, κομμάτια κρανίου και μερικούς σπονδύλους, αλλά παρέπεμπαν σε ένα τεράστιο ζώο που έζησε πριν από τουλάχιστον 162 εκατομμύρια χρόνια μαζί με τυραννόσαυρους.
Οι ερευνητές ονόμασαν τον δεινόσαυρο Mamenchisaurus sinocanadorum και τον συνέδεσαν με διάφορα άλλα σαυρόποδα που είχαν μακρύ λαιμό στην Ανατολική Ασία. Ωστόσο, το πραγματικό μέγεθος του Mamenchisaurus παρέμενε για χρόνια ένα αίνιγμα.
Οι επιστήμονες στράφηκαν στα απολιθώματα αρκετών στενών συγγενών του Mamenchisaurus, ειδικά του Xinjiangtitan, ενός ελαφρώς παλαιότερου σαυρόποδου που ανακαλύφθηκε στη βορειοδυτική Κίνα το 2013. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ερευνητές έφεραν στο φως ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη του Xinjiangtitan και με μήκος σχεδόν 13 μέτρα, αποτελεί τον μακρύτερο πλήρη λαιμό στο αρχείο απολιθωμάτων.
«Χρησιμοποιώντας αυτά τα πιο πλήρη, αλλά μικρότερα δείγματα, μπορούμε να αναβαθμίσουμε την κλίμακα και να κάνουμε μια αρκετά ικανή εκτίμηση για το πώς θα έμοιαζε ο Mamenchisaurus», δήλωσε ο καθηγητής, Άντριου Μουρ, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο Stony Brook που μελετά την ανατομία των σαυρόποδων.
Μετά τη σύγκριση του Mamenchisaurus και του Xinjiangtitan, ο Μουρ και η ομάδα του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Mamenchisaurus διέθετε λαιμό μήκους σχεδόν 15 μέτρων. Αυτό αντιστοιχούσε περίπου στο μισό του εκτιμώμενου συνολικού μήκους του σώματός του και ισοδυναμεί με λίγο περισσότερο από οκτώ λαιμούς καμηλοπάρδαλης στοιβαγμένους ο ένας πάνω στον άλλο.
Για να προσδιορίσουν πώς ο Mamenchisaurus κατάφερνε να κινεί έναν τέτοιο λαιμό χωρίς να κουράζεται, ο Μουρ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν έναν αξονικό τομογράφο για να αναλύσουν τους σπονδύλους του ζώου.
Διαπίστωσαν ότι αντί οι σπόνδυλοι του ζώου να είναι γεμάτοι με μυελό των οστών, όσο ζούσε ο δεινόσαυρος, το εσωτερικό των σπονδύλων του σαυρόποδου ήταν γεμάτο με μεγάλες θήκες αέρα παρόμοιες με αυτές που βρίσκονται στα σύγχρονα πτηνά όπως οι πελαργοί και οι κύκνοι.
Αυτοί οι κενοί θύλακες αντιπροσώπευαν έως και το 77% του όγκου κάθε οστού, μειώνοντας κατά πολύ το βάρος της σπονδυλικής στήλης του Mamenchisaurus.
Με πληροφορίες από New York Times
