Γιατί πολλοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν στο κενό; Γιατί έτσι συμβαίνει σε εποχές κρίσης και ζούμε σε κρίση από το 2009 τουλάχιστον. Η κομματική ασφάλεια ήταν μία σταθερά σε όλη αυτή τη ρευστότητα, αλλά δεν γίνεται να έχει την ίδια μορφή για πάντα.
Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί τις επόμενες μέρες είναι νομίζω αν στην εποχή μας υπάρχει χώρος για ένα αριστερό κόμμα εξουσίας που να απευθύνεται στους πολλούς. Είναι το ερώτημα που απασχολεί άλλωστε όλα τα προοδευτικά κόμματα σήμερα στην Ευρώπη, στην Αμερική παντού και απαντιέται με διάφορους τρόπους.
Σήμερα, ο καπιταλισμός στη νέα του μορφή έχει εγκαταστήσει τις βασικές διαιρέσεις στο σύνολο της ζωής, παντού. Η παλιά «ταξική σύγκρουση» είναι παντού. Από την εργασία ως το φύλο, από την επιστήμη ως το περιβάλλον, από την μπάλα ως τον πολιτισμό, από τις εθνικές και άλλες ταυτότητες ως τις διαπροσωπικές σχέσεις. Για αυτό και η Αριστερά είναι έχει ρόλο να είναι παντού και για όλους και όλες παίρνοντας αντικαπιταλιστική θέση και βάζοντας οριοθετήσεις. Έχει νόημα η ύπαρξής ακόμα και με βάση της γενεαλογική της, ιδρυτική απαρχή τον 19ο αιώνα.
Το ότι δεν υπάρχει εναλλακτική αντιπρόταση συνολική δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει ο αγώνας για την αλλαγή, που σημαίνει συμμετοχή και κίνηση. Παντού.
Τέλος, τα κόμματα σήμερα έχουν γίνει προσωποπαγή. Οι πολιτικές εκφράζονται μέσα από πρόσωπα σε σημαντικό βαθμό. Οι συλλογικότητες είναι αναγκαίες και οφείλουμε να τις επιδιώκουμε έτσι κι αλλιώς μέσα ή έξω από τα κόμματα, αλλά πρέπει να βρίσκονται και τα πρόσωπα που τις εκφράζουν. Μία αιτία άλλωστε για την ήττα της 21ης Μαΐου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κι ότι δεν συγκίνησαν τα ψηφοδέλτια, ότι δεν προκάλεσαν ενδιαφέρον αν δεν έδιωξαν κιόλας κόσμο κάποιες υποψηφιότητες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται συνεπώς να βρει νέες ισορροπίες μεταξύ των προσώπων και των συλλογικών εκφράσεων, αλλά και έναν νέο ρόλο στο σύγχρονο πολιτικό τοπίο. Δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Αλλά όταν θέλεις να ανέβεις στην (πολιτική) σκηνή πρέπει να είσαι έτοιμος και να παίξεις.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
