Με την οριστική κατάργηση των 36 Τμημάτων των Πανεπιστημίων που είχαν μπει σε θέση εκκίνησης το 2019, η κυβέρνηση, δείχνει ότι θέλει να παρέμβει ουσιαστικά στην πορεία της ανώτατης εκπαίδευσης. Το είχε δείξει άλλωστε όταν προχώρησε στην αναστολή του σχεδιασμού, στοχοποιώντας τον «νόμο Γαβρόγλου».
Παρενθετικά και παρά τις αντιρρήσεις που είχε εκφράσει η ΝΔ στην αντιπολίτευση προ του 2019 για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, δεν προχώρησε σε αλλαγές στον ακαδημαϊκό χάρτη όταν έγινε κυβέρνηση, δείχνοντας εμμέσως ότι αποδέχεται τη λογική του νόμου για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση. Ή γιατί δεν είχε τη διάθεση να μπει κόντρα στις τοπικές κοινωνίες, αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Πάντως, πολλά νέα ανώτατα Τμήματα λειτουργούν κανονικά και σχεδιάζουν τις προοπτικές τους έχοντας να αντιμετωπίσουν όμως, και τις νέες προβλέψεις για την ελάχιστη βάση εισαγωγής.
Όπως και η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει να προχωρήσει στους σχεδιασμούς της, αφού προαναγγέλλεται θεσμοθέτηση δημιουργίας παραρτημάτων ξένων ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θα έχει ενδιαφέρον αν όντως υλοποιηθεί κάτι τέτοιο γιατί θα δείχνει ότι η κυβέρνηση σαφώς και ενδιαφέρεται να παρέμβει ουσιαστικά στην ανώτατη εκπαίδευση της χώρας, με κατεύθυνση όμως, ένα είδος απελευθέρωσης του χώρου.
Αντίθετα, όταν ένα Πανεπιστήμιο θέλει να ενισχύσει το Πολυτεχνείο του ή τη Γεωπονική σχολή του, όπως στην Ήπειρο, τότε παρεμβαίνει ανασταλτικά. Γιατί η ουσία ποια είναι; Το αν υπάρχει διάθεση για επενδύσεις με δημόσιους πόρους στη δημόσια εκπαίδευση. Όπως και το αν υπάρχει πολιτική ανάπτυξης της δημόσιας εκπαίδευσης χωρίς και πέρα από τη συνάρτηση με την ιδιωτική εκπαίδευση.
Κι αυτό είναι κλειδί. Η ιδιωτική εκπαίδευση θα κάνει τη δουλειά της και έχει την ελευθερία στην αγορά να το κάνει. Η δημόσια εκπαίδευση όμως μπορεί να αναπτυχθεί, αυτόνομα και αυθύπαρκτα;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
