Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης και συζητείται στη Βουλή, είναι ένα μείζον πολιτικό γεγονός με αναμενόμενη όμως κατάληξη ως προς τη θεσμική του πλευρά. Την Πέμπτη το βράδυ δεν πρόκειται να πέσει η κυβέρνηση, προφανώς. Είναι όμως φανερό ότι το πολιτικό ζήτημα που εγείρεται δεν αφορά αυτή καθ’αυτή την προβλεπόμενη ψηφοφορία. Για αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση δεν αντιμετώπιση με χαλαρότητα την εξέλιξη αυτή και εξαπέλυσε από την πρώτη στιγμή την αντεπίθεσή της.
Σε κομματικό επίπεδο, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η συμμαχία των αντιπολιτευόμενων κομμάτων που φάνηκε ότι δεν είχαν εμπόδια στο να συγχρονιστούν και να βρουν τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών που απαιτούνταν. Το ότι τα κατάφεραν είναι μία διαφορετική συνθήκη από αυτήν που δημιούργησε ο κατακερματισμός δυνάμεων μετά τις εκλογές του 2023.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδείξει ενωτικό πνεύμα στην προσέγγιση του θέματος των Τεμπών και να βρει κοινό βηματισμό όλων των βουλευτών της στην ερμηνεία των ευθυνών για την τραγωδία, αν δεν θέλει να αυξηθούν τα ρήγματα στην εικόνα της.
Κι εδώ κάπου είναι και το βασικό θέμα που αναδύεται. Δεν θα υπήρχαν πολιτικές εξελίξεις αν δεν υπήρχαν ήδη κοινωνικές εξελίξεις, αν δεν βρισκόμασταν σε ένα είδος καμπής. Τα Τέμπη έχουν μετατραπεί σε μία κινητήριο δύναμη μέσα στην κοινωνία, θέτοντας το ερώτημα του τι κράτους έχουμε, ποια είναι η εγγύηση της ασφάλειας, πώς μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Κάτι έχει αλλάξει μέσα στην κοινωνία τους τελευταίους έξι μήνες και όποιος δεν το βλέπει αυτό, τότε πιθανόν να μην μπορεί να δει τίποτα πια. Το πώς μπορεί αυτό που αλλάζει να επηρεάσει το μέλλον είναι άγνωστο. Αλλά το ότι αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στο παρόν είναι ήδη ολοφάνερο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
