Γιατί στηρίζω τον Σωτήρη Τσιόδρα; Γιατί πέτυχε κάτι που δεν το έχω ξαναδεί, να πείσει για την ανάγκη να προσέξουμε όλοι μας τις ζωές μας και την κοινή ζωή μας, με συντεταγμένο τρόπο, μέτρα και πρόγραμμα. Και το έκανε με ένα αίσθημα αλληλεγγύης, συμπόνιας και ενδιαφέροντος προς όλους.
Δεν ήταν εύκολο κάτι τέτοιο. Όχι μόνο γιατί ένα κομμάτι της κοινωνίας αντιδρούσε και αντιδρά σε κάθε λογικό στοιχείο και επιστημονικό δεδομένο, αλλά και γιατί ήταν αρκετοί όσοι πίστευαν ότι δεν χρειαζόταν τόσα μέτρα περιορισμού, όσοι υποτιμούσαν το τίμημα της απώλειας έστω και μίας ζωής.
Δεν είναι όλοι οι γιατροί ικανοί για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν γιατροί εξαιρετικοί που όμως δεν τα καταφέρνουν στην επικοινωνία τους με τον κόσμο ή τους βγαίνει μία αίσθηση εξουσίας απέναντι στους άλλους. Ο Σ. Τσιόδρας μετατράπηκε σε έναν από εμάς και χωρίς να φαίνεται πόσα γνώριζε, πόσα μάθαινε και κυρίως πόσες ευθύνες είχε, έβαλε στο σπίτι μας, την καθημερινότητα ενός αγώνα δύσκολου, του αγώνα να αυτοπροφυλαχτούμε, να προστατεύσουμε τις ζωές μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε, να είμαστε κοινωνικά υπεύθυνοι. Πόσοι άραγε ακόμα μπορούν να πετύχουν κάτι τέτοιο σήμερα που περισσεύει ο διχασμός, η αλαζονεία της εξουσίας και η περιφρόνηση προς τις λαϊκές ανάγκες;
