Κυριακή μεσημέρι και βγήκα να πάρω ένα γλυκό για να θυμίζει γιορτή η μέρα και λαγάνες για την επομένη. Εκατοντάδες αυτοκίνητα στο δρόμο κάπου πήγαιναν. Δεκάδες άνθρωποι στα ζαχαροπλαστεία, ή να περπατούν με γλυκά στο χέρι.
Αντίστοιχα, αρκετές οικογένειες με μικρά παιδιά βρίσκονταν στις πλατείες γιατί κάποτε, κάπου πρέπει να παίξουν και μεταξύ τους τα παιδιά και να βάλουν και μία στολή.
Σημαίνει όλο αυτό ότι χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα θα έφαγαν μαζί με άλλους στο ίδιο τραπέζι και θα συναντήθηκαν με φίλους. Γιατί τι άλλο να κάνουν; Επιλέγουν τους κοντινούς τους ανθρώπους και πορεύονται.
Το κράτος, η επιτροπή, δεν φρόντισε ένα χρόνο τώρα να εκπαιδεύσει την κοινωνία στο να δημιουργεί τις στενές “φούσκες” παρόλο που τις ανέφεραν κάπου κάπου. Το μόνο που έμαθαν να ανακοινώνουν είναι απαγορεύσεις και αποκλεισμούς. Πόσο να αντέξει κι ο άνθρωπος. Που η αλήθεια ότι οι περισσότεροι αντέχουν και τηρούν τα μέτρα όσο καλύτερα μπορούν,
Ένα χρόνο τώρα πορευόμαστε μονάχοι μας διαπραγματευόμενοι με τους εαυτούς μας μερικές ψηφίδες ελευθερίας. Και όλοι μαζί ευχόμαστε κάποια στιγμή οι άρχοντες του κόσμου να κάνουν επιτέλους τη δουλειά τους και να εξασφαλίσουν τα εμβόλια που υποσχέθηκαν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
