Η πολιτική των μετατοπίσεων που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μεθοδολογικά δεν είναι λάθος. Πας προς τα εκεί που υπάρχει ακροατήριο. Έτσι κάνουν τα κόμματα που θέλουν να γίνουν κυβέρνηση. Το θέμα είναι με ποιες αρχές, ποιο πρόγραμμα και ποια διαδικασία. Κι αυτή η σκέψη προκλήθηκε από την επιλογή να ψηφιστεί κατ’ αρχήν ο νέος νόμος για την επένδυση στο Ελληνικό.
Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει πια, κουρασμένος ίσως και από την πολύχρονη κρίση, γιατί να μην γίνει η επένδυση στο Ελληνικό έστω γιατί δίνει θέσεις εργασίας ή γιατί δίπλα στο καζίνο φτιάχνει και ένα πάρκο. Άρα το ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ που είχε παλιά τις αντιρρήσεις, δεν είναι γενικά το τίμημα της μετακίνησής του από παλιότερες θέσεις- αυτό απαντήθηκε ίσως και από τον ιστορικό συμβιβασμό του καλοκαιριού του 2015- ή κατά άλλους, μεταξύ των οποίων και εγώ, με την άνοδο στην κυβέρνηση νωρίτερα.
Το ερώτημα είναι αν αναπτύσσεις όντως δεσμούς με ακροατήρια αλλάζοντας θέσεις, αν κινητοποιείς κοινωνικές δυνάμεις. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχει προηγηθεί η διατύπωση ενός καθαρού προγράμματος και καθαρές τοποθετήσεις σε μείζονα δημόσια θέματα. Ακούει νομίζει κανείς τι γίνεται στη Βουλή με τη σύμβαση για το Ελληνικό;
Γιατί δεν προηγήθηκε διαβούλευση από τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω στις βασικές θέσεις που ψηφίζει πλέον; Θέλει δηλαδή, και η αλλαγή πολιτικής, εύλογη συχνά, κάποιους κανόνες και κάποια πολιτική δεοντολογία που να εκλαμβάνεται από τον πολίτη ως συνέπεια. Και θέλει και ο πολίτης να συμμετέχει στην αλλαγή.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
