Γίνεται τόση συζήτηση για το «Πάσχα στο χωριό» που αναρωτιέσαι για το αν υπάρχει και τόση ζήτηση πια. Σίγουρα ο κόσμος έχει σκάσει και θα ήθελε μία «έξοδο» ή έστω την ελευθερία να επιλέξει αν θα φύγει ή όχι από τις πόλεις. Μετά είναι κι όσοι έχουν να δουν τους ηλικιωμένους γονείς τους στα χωριά πάνω από πέντε μήνες τώρα. Και είναι και κάποιοι που έχουν σπίτια και εξοχικά που ίσως θα μπορούσαν να τα ανοίξουν ή και να μείνουν κι ένα διάστημα. Και βέβαια, το Πάσχα είναι και μία αγορά, συμβάλλει στην οικονομία με τις μετακινήσεις και την κατανάλωση.
Άρα δεν είναι και τόσο παράδοξη αυτή η συζήτηση για το φετινό Πάσχα που έχει αποκτήσει το χαρακτήρα ενός ορόσημου. Ξέρουμε ήδη ότι την επομένη κοιτάνε να ανοίξει η εστίαση και στα μέσα Μάη ο κανονικός τουρισμός. Μετρημένα τα πράγματα δηλαδή.
Όμως υπάρχει πολύς κόσμος που μένει στην πόλη γιατί απλώς δεν έχει χωριό, αλλά και γιατί θέλει να μείνει σπίτι του και να έχει μία εμπειρία για τη μεγάλη γιορτή αντίστοιχη του τρόπου ζωής του. Αυτός ο κόσμος δεν περιλαμβάνεται στις αναλύσεις των ημερών. Περισσότερο βλέπει τον εαυτό του στο άνοιγμα της πλατφόρμας για τα εμβόλια ή στα μέτρα χαλάρωσης στην αγορά. Ας έχουμε υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες που έχει κάθε κομμάτι της κοινωνίας μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
