Ανοίγεις μία σελίδα να διαβάσεις ένα άρθρο και αναδύονται άλλες πέντε έξι: Η γνωστή για τα προσωπικά δεδομένα, δύο τρεις διαφημίσεις με βίντεο ενίοτε, μία πρόσκληση να γραφείς στο newsletter και άλλη μία αν θέλεις να στέλνουν ειδοποιήσεις… Μέχρι να τα σβήσεις όλα, σού ‘φυγε η όρεξη να διαβάσεις το άρθρο που λέγαμε- αν είναι κιόλας εκεί γιατί παρακάτω μπορεί να έχει κι άλλο διαφημιστικό ή να σου ζητάει να πατήσεις ένα λινκ για το διαβάσεις στην άλλη σελίδα του ομίλου κλπ.
Ναι, ξέρω, δεν βγαίνει οικονομικά αλλιώς η κατάσταση, αλλά τι νόημα έχει τελικά και το κάλεσμα σε ανάγνωση; Τι νόημα έχει γενικώς η ανάγνωση και το περιεχόμενο όταν κρύβεται τόσο κάτω από όλα τα άλλα…
Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα του Τύπου πια. Από τη μία μεριά χρειάζεται πόρους ώστε να λειτουργεί και να είναι ανεξάρτητο και πόροι υπάρχουν κυρίως στη διαφήμιση. Από την άλλη χρειάζονται αναγνώστες και ανάγνωση σημαίνει καλά κείμενα, πρωτότυπα, ενημέρωση, έρευνες, άποψη. Κι αυτά πρέπει να είναι άμεσα προσβάσιμα στους αναγνώστες.
Μία λύση είναι να αυξηθούν οι συνδρομητές, όπως παλιά. Να σχετίζεται και ο αναγνώστης με το μέσο ενημέρωσης και να το στηρίζει και όχι να νομίζει ότι όλα είναι δωρεάν και δεν πρέπει να τον απασχολεί η χρηματοδότηση της δημοσιογραφίας. Τίποτα δεν είναι δωρεάν προφανώς…
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
