Όσο περνάει ο καιρός αλλάζει και η κατάσταση με τους εμβολιασμούς. Μπορεί να είναι πολύ λιγότεροι μέσα στο καλοκαίρι, αλλά θα αυξηθούν από το Σεπτέμβριο. Κι αυτό γιατί γίνεται όλο και φανερότερο πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μειώσεις τη δύναμη της πανδημίας.
Είχαμε επισημάνει από εδώ, πολύ νωρίς, ότι το πρόβλημα δεν είναι πια με την «άρνηση» ή με τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Δεν λύνονται επαρκώς κοινωνικά προβλήματα με μία νομοθέτηση ή μία υποχρεωτικότητα. Αντίθετα, θετικά αποτελέσματα έχει πάντα η κοινωνική συμμετοχή και η ατομική βούληση.
Στην πράξη, οι ανεμβολίαστοι είναι πολλοί, ένα περίπου 30 και 40% και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες, αλλά δεν δημιουργούν κάποιο μέτωπο αντίθεσης και διαφωνίας. Ένα πολύ μικρότερο ποσοστό εξ αυτών έχει πολιτικοποιήσει την άρνηση και θα το δούμε να προσπαθεί να πάρει και εκλογικά οφέλη στο μέλλον.
Το πρόβλημα των ανεμβολίαστων ευρύτερα είναι ότι δεν ακούγονται πια. Ότι δεν έχει όρεξη ο πολύς κόσμος να ακούει τα επιχειρήματά τους. Γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στην κοινωνία και την οικονομία. Ο κόσμος θέλει να δουλέψει το μαγαζί του, να ανοίξει η σχολή του, να έχει ήσυχο το κεφάλι του ότι δεν θα βρεθεί στην Εντατική. Για αυτό και κάνει το εμβόλιο.
Και αφήνει απ’ έξω από τις προτεραιότητές τους όσους δεν έχουν κάνει εμβόλιο, τους αφήνει απ’ έξω από τη συζήτηση. Ας συζητάνε μόνοι τους, στον εσωτερικό κύκλο τους, σου λέει. Άδικο ξεάδικο έτσι σκέφτεται ο κόσμος που βλέπει ότι έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας επιβίωσης και δεν πρέπει να τον ξαναβρεί το εμπόδιο της πανδημίας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
