Τα μεγάλα μέτωπα των ημερών είναι αυτό για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τα αγροτικά. Και είναι μεγάλα όχι γιατί δημιουργούνται αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, αλλά γιατί απασχολούν κυριολεκτικά πολύ κόσμο. Το θέμα δεν είναι αυτές καθ’αυτές οι κινητοποιήσεις, αλλά ότι έχουν μπει τα προβλήματα και οι προκλήσεις, στην καθημερινή συζήτηση. Κι αυτό είναι αρκετά διαφορετική συνθήκη σε σχέση με άλλα θέματα της δημόσιας σφαίρας ή ανάλογες εμπειρίες από το παρελθόν.
Στα πανεπιστημιακά ζητήματα δεν είναι θέμα τόσο η συνταγματικότητα της νομοθέτησης της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά ιδρύματα, το άρθρο 16 δηλαδή, όπως ήταν το 2005-2006 ή παλιότερα που έμπαινε το θέμα. Τώρα αυτό που συζητιέται πολύ είναι η ανισότητα που δημιουργείται με τις σπουδές να γίνονται απόκτημα για τους έχοντες.
Στα αγροτικά, το πάγιο αίτημα από το παρελθόν ήταν οι επιδοτήσεις. Τώρα το βασικό είναι πώς θα καλυφθεί το αυξημένο κόστος παραγωγής που απειλεί να εξαφανίσει την παραγωγή.
Εχουμε δηλαδή μία ποιοτική διαφορά στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται σε ευρέα κοινωνικά στρώματα.
Για αυτό και βλέπουμε ότι η δημόσια συζήτηση δεν υποχωρεί εύκολα, ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται στη διαχείριση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης μοιάζουν πιο μετρημένα στον αντιπολιτευτικό λόγο.
Και το κυριότερο είναι ότι ο κόσμος προβληματίζεται για το μέλλον του τόπου έχοντας υπόψη του και τη διεθνή κατάσταση και αυτήν την αίσθηση ρευστότητας και κινδύνου που μοιάζει να διαχέεται παντού πια.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
