Ένα μέρος των μεγάλων και μικρότερων έργων που συζητάμε δημόσια αυτήν την περίοδο, θα αποτελέσουν και τον κορμό των έργων που θα περιληφθούν στο επόμενο ΕΣΠΑ για την Ήπειρο.
Σε γενικές γραμμές, άλλωστε, υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία από τη δόμηση ενός περιφερειακού επιχειρησιακού προγράμματος και λίγο πολύ οι δρόμοι που ανοίγονται είναι αναμενόμενοι, με την έννοια ότι έχει προηγηθεί συνήθως ένας μακρύς διάλογος μέχρι να «ωριμάσει» μία ιδέα.
Για αυτό και το πρόβλημα του σχεδιασμού ενός προγράμματος έργων δεν είναι ότι θα γίνει κάποιο μεγάλο «λάθος» και θα πέσει έξω η ανάπτυξη της περιοχής. Και για αυτό και όσοι διαδίδουν ότι έχουν κάποια «μαγική ιδέα» για ένα έργο που «θα αλλάξει τη μοίρα του τόπου» σύντομα αποδεικνύεται ότι δεν έχουν τίποτα χειροπιαστό στα χέρια τους πλην ίσως της ματαιοδοξίας τους.
Το πρόβλημα είναι ίσως πιο πολιτικό και έχει να κάνει με τον ορίζοντα. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις που υπερβαίνουν τα τοπικά και εθνικά όρια. Και μία τέτοια πρόκληση είναι η Κλιματική Αλλαγή ενώ μεγάλα διακυβεύματα είναι η άρση των ανισοτήτων, η εμπέδωση της δημοκρατίας, η προοπτική στη ζωή των νέων και των επόμενων γενιών.
Το θέμα είναι το πώς μπορούν οι σχεδιασμοί μεγάλων προγραμμάτων έργων να ικανοποιούν προβλέψεις για αυτά τα μεγάλα διακυβεύματα, να διαλέγονται με το μέλλον. Μέλλον που έρχεται δυστυχώς όλο και πιο κοντά μέσα από τις αρνητικές εξελίξεις όπως συμβαίνει με την προστασία του περιβάλλοντος ή την ανάδειξη μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων όπως φάνηκε με την πανδημία.
Χωράνε μέσα στις συζητήσεις μας για τα νέα έργα της Ηπείρου τα μεγάλα πλανητικά προβλήματα;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
