Έγινε μία έκκληση αυτές τις μέρες από εκδότες και βιβλιοπώλες να μείνουν ανοιχτά τα μικρά βιβλιοπωλεία περίπου με τους όρους των φαρμακείων που μπορούν να δίνουν φάρμακα μετά από ραντεβού από μία μικρή θυρίδα. Και στο βιβλιοπωλείο να κάνεις ηλεκτρονικά την παραγγελία σου και απλώς να παραλαμβάνεις το βιβλίο σου. Μπορούσε να γίνει. Μπορούσε αν δεν ήταν τόσο άσχημα τα νούμερα της επέκτασης της νόσου σε όλη τη χώρα.
Γιατί αυτός ο ιός έχει την άσχημη τροπή να μεταδίδεται με μεγάλη ταχύτητα γιατί κατά τα άλλα ανήκει κι αυτός στους γνωστούς ιούς που κάνουν επιδημίες. Στις μέρες μας όμως έχουμε επιλέξει να προστατεύουμε τους ανθρώπους μας και να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα που διαθέτουμε και μεταξύ αυτών και τη μείωση της κίνησης. Μαζί με τα νέα όπλα, όπως οι σύγχρονες νοσηλείες, τα φάρμακα, τις γοργές απαντήσεις της επιστήμης, πετυχαίνουμε να μειώνουμε στο τέλος τον αριθμό των νεκρών. Κι αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση.
Αλλά τα βιβλία κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς στέγη όπως πάμε. Και έχουν πληγές ήδη από το παρελθόν της κρίσης όταν θεωρήθηκαν προϊόντα που έπρεπε να φορολογηθούν πολύ επίσης, όπως και τα υπόλοιπα. Και τώρα θεωρούνται αίτιο άσκοπης μετακίνησης. Κι έτσι ο φίλος του βιβλίου περιορίζεται κι αυτός μαζί με τον φίλο της ταβέρνας ή των κλαμπ κι όλοι μαζί θα περιμένουμε να ανοίξουν ξανά οι πόρτες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
