Ο πολύ μεγάλος αριθμός θανάτων καθημερινά από τον κορωνοϊό, όπως και ο πολύ μεγάλος αριθμός ασθενών που χρειάζονται διασωλήνωση, αν δεν ήταν μία τόσο δραματική κατάσταση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι προκαλεί και αμηχανία. Αμηχανία, γιατί μοιάζει σαν μην μας συγκινεί, να μην μας προκαλεί βαθύ προβληματισμό. Και μοιάζει επίσης να μην αλλάζει κάτι στην κυβερνητική πολιτική.
Μπορεί άραγε να έχουμε συνηθίσει τόσο την πανδημία που να μην προκαλεί καμία αντίδραση η έξαρση των δεικτών; Αν δεν θυμόμαστε ότι αυτοί οι δείκτες είναι άνθρωποι, τότε τι άλλο άραγε θα μας ευαισθητοποιήσει;
Κι όσον αφορά στην πολιτική, τι περιμένει άραγε η κυβέρνηση; Την αποκλιμάκωση; Μα όντως κάποια στιγμή θα περάσει αυτό το κύμα της πανδημίας; Πότε όμως και με τι τίμημα; Και αυτό το περίφημο «τέλος της πανδημίας» και η «ελευθερία» προαναγγέλονται πολύ καιρό τώρα χωρίς αποτέλεσμα.
Θα έπρεπε να έχει κινητοποιηθεί ολόκληρο το σύμπαν εδώ και ένα μήνα που είδαμε ότι αυξάνονται πολύ οι θάνατοι ασθενών και οι διασωληνώσεις. Ακούμε όμως σαν μοτίβο, πάντα, ότι όλα αντιμετωπίζονται κι ότι επαρκούν οι δυνάμεις του συστήματος Υγείας.
Ακόμα όμως κι αν είναι έτσι και έστω ότι υλοποιείται ο προγραμματισμός. Δεν θα ήταν καλύτερο να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το σύστημα Υγείας, ακόμα κι αν δεν χρειαστεί τελικά ο επιπλέον εξοπλισμός και το επιπλέον προσωπικό;
Ή μήπως η κυβέρνηση φοβάται ότι θα προκληθούν ρωγμές στο αφήγημά της ότι όλα βαίνουν καλώς, αν χρειαστεί να πάρει και νέα μέτρα;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
