Είναι τέτοια η επιθετικότητα της κατάστασης που βιώνουμε που εύκολα παραδινόμαστε τις περισσότερες φορές. Πόσο να αντέξεις με όλα αυτά που ζήσαμε 13 μήνες τώρα. Το λέω γιατί υποτιμάται αυτό το αίσθημα κόπωσης που μας κατακλύζει. Ακούω ως απάντηση ότι αντί να λέμε ότι κουραζόμαστε πια ας ρίξουμε μια ματιά με το τι τραβάνε και οι άνθρωποι που νοσηλεύονται.
Όμως δεν μιλάμε για την κούρασή μας επειδή είμαστε υπέρ της χαλάρωσης των μέτρων και θέλουμε να βγάλουμε αύριο τις μάσκες. Το κάνουμε, μιλάμε για αυτήν την αίσθηση πλήξης και κόπωσης που μας γεμίζει πια κάθε μέρα και μας ακινητοποιεί γιατί δεν θέλουμε να είμαστε παθητικοί, γιατί αισθανόμαστε ότι χάνουμε τον έλεγχο των ζωών μας.
Αίσθηση για δημιουργικότητα που μας κάνει να ξυπνάμε κάθε πρωί, αν χάσουμε τη δύναμη να εργαζόμαστε και να ανταποκρινόμαστε κάθε μέρα στις ανάγκες, τότε τι μας μένει άλλο; Μήπως να κάτσουμε στον καναπέ και να περιμένουμε πότε θα δεήσουν να μας εμβολιάσουν; Αυτό είναι όλο κι όλο που πρέπει να περιμένουμε;
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
