Το ωραίο αυτές τις μέρες που κάνει πολύ κρύο είναι που σε ρωτάνε στο τηλέφωνο «πώς περνάς;» και εσύ απαντάς από κεκτημένη ταχύτητα «να εδώ, μέσα». Και γρήγορα πιάνεις τον σαρκασμό γιατί όντως και κάθε άλλη φορά με τον παγετό δεν θα έβγαινες έξω, αλλά τώρα είναι η πανδημία που σε κρατάει στο σπίτι.
Είναι τέτοια πια η συνήθεια του να είμαστε απομονωμένοι που μόνο με σαρκασμό και χιούμορ μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Και υπό το φόβο μήπως γυρίσει ανάποδα και μας αγγίξει η ψυχική επιβάρυνση.
Για αυτό και ως ένα βαθμό δεν μας αγγίζει και τόσο πια το τι γίνεται «εκεί έξω». Μπορεί να είναι σοβαρή υπόθεση η αλλαγή του καιρού και η επίθεση του «Λέανδρου», αλλά αν δεν είμαστε αγρότες ή δεν έχουμε κάποια άλλη δουλειά και δεν μας τύχει και κάτι έκτακτο, θα περάσουμε όλη αυτήν την περίοδο στο σπίτι όπως κάναμε και πριν από μία εβδομάδα που έβρεχε πολύ ή πριν από ένα μήνα. Και θα κοιτάμε από το παράθυρο τις αλλαγές της φύσης όπως τη νύχτα της Παρασκευής που περιμέναμε το χιόνι και πολλοί το ανέβασαν και σε βίντεο και από τη λαχτάρα να το βιώσεις ως φαινόμενο αλλά και με την αίσθηση ότι πρόκειται για την εικόνα και όχι για το βίωμα.
Μόνη ανησυχία μη συνηθίσουμε στο μέσα, μην και μας αρέσει τελικά ο εγκλεισμός, κάπως σαν να έχουμε διαρκώς το «κεφάλια μας ήσυχο», χωρίς να κινδυνεύουμε όσο δεν κάνουμε τίποτα, χωρίς το ρίσκο ενός βιώματος διαφορετικού από όσο ορίζει το δωμάτιο μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
