Την Πέμπτη το βράδυ ήταν αδύνατο να ξεκολλήσω από την τηλεόραση. Είχα δουλειές, καταλάβαινα ότι βυθίζομαι μέσα στη διαρκή ενημέρωση, αλλά δεν μπορούσα να κλείσω έτσι απλά την τηλεόραση. Γιατί από ένα σημείο και πέρα παύει να είναι μόνο αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι για το τι συμβαίνει και υπάρχει μία πραγματικότητα που δεν μπορείς να παρακάμψεις.
Θα πεις είναι όλη η πραγματικότητα μέσα στην τηλεοπτική κάλυψη; Ας μην είμαστε ελιτίστες. Ένα μεγάλο μέρος των γεγονότων είναι εκεί και φάνηκε αυτό και από τα μπράβο που εισέπραξαν μετά από καιρό οι άνθρωποι του Τύπου, έστω εκείνοι που έκαναν καλά τη δουλειά τους υπερβαίνοντας τις συνθήκες και μεταδίδοντας λεπτό προς λεπτό τι γινόταν.
Και άλλωστε έχει βελτιωθεί πολύ η τεχνολογία της ενημέρωσης ακόμα και με τα σύγχρονα δεδομένα. Μπορείς παράλληλα να ενημερώνεσαι και από τα social media μέσω του κινητού, που είχαν ανέβει πολλές μαρτυρίες, να βλέπεις βίντεο από το χώρο της φωτιάς και να διαβάσεις και αναλύσεις.
Έχει ακόμα σημασία να παρακολουθούμε τι γίνεται στον κόσμο γύρω μας. Είναι άλλωστε η πατρίδα μας που καίγεται και οι άνθρωποι μας που πλήττονται και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να νιώσουμε την εγγύτητα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
