Μία βασική αλήθεια, που τη δημοσιεύουμε εδώ αποκλειστικά και μόνο για τους αναγνώστες της στήλης που μπορούν όμως να τη διαδώσουν:
Η Ελλάδα είναι χώρα υποδοχής προσφύγων και κάνει ό,τι μπορεί για να υλοποιήσει τους νόμους, τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει, αλλά και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση της ανάμεσα στα πολιτισμένα κράτη, για να φιλοξενήσει και να εντάξει τους πρόσφυγες.
Αυτή η αλήθεια, ακριβώς όπως διατυπώνεται δεν έχει αμφισβητηθεί από καμία ελληνική κυβέρνηση, ούτε από τη σημερινή που επίσης προσπαθεί να βρει τρόπους για να στηρίζει τη ζωή των μερικών χιλιάδων προσφύγων που βρίσκονται στην επικράτεια.
Όποιος αμφισβητεί αυτήν την αλήθεια, το κάνει είτε γιατί δεν θέλει τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, είτε γιατί δεν θέλει να αποδεχτεί κάποιες από τις υποχρεώσεις της χώρας. Για το σκοπό αυτό θα αμφισβητήσει τους νόμους και τις υποχρεώσεις της χώρας, αυτόν καθ’ αυτόν τον ορισμό του αιτούντος ασύλου, το διεθνές πλαίσιο κλπ. Ή θα επικαλεσθεί δήθεν παραδείγματα άλλων περιπτώσεων που συνήθως όμως δεν είναι παρά κάποιες πρόσκαιρες παρεμβάσεις πολιτικών τύπου Σαλβίνι ή ρητορικές τύπου Λεπέν που δεν έχουν αλλάξει σε τίποτα τη γενική εικόνα και βέβαια δεν έχουν προσφέρει και τίποτα στην αλλαγή της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Άλλη επίσης υπόθεση είναι οι διαφωνίες με τη συμφωνία της Ευρώπης με την Τουρκία ή οι διαφωνίες γενικά προς τον θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μην μπερδεύουμε συνεχώς τα πάντα μεταξύ τους.
Η αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης έγκειται προς το παρόν στο ότι εργάζεται πάνω σε ένα υπόστρωμα αντιλήψεων που δεν τις αμφισβήτησε ριζικά και αποτελεσματικά: Τις αντιλήψεις ότι η Ελλάδα δεν θα έχει άλλους πρόσφυγες, ότι δεν θα τους παρέχει δικαιώματα και εφόδια για τον βίο τους. Μην αντιμετωπίζοντας αυτές τις αντιπροσφυγικές και μη ανθρωπιστικές αντιλήψεις και έχοντας θέσει απέναντι και όσους βοήθησαν την προηγούμενη περίοδο, όπως τα στελέχη των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ στα οποία άσκησε προεκλογικά δριμεία κριτική, τώρα είναι στη δύσκολη θέση να μην μπορεί να βρει συναινέσεις για τη δημιουργία κέντρων υποδοχής και θέσεων σε ξενοδοχεία, χωρίς βοήθειες, αλλά αντίθετα συχνά μέσα σε κλίμα αντίθεσης. Έτσι έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί.
Οι λογικές όμως φωνές και οι ανθρωπιστικές είναι πολλές, πολύ περισσότερες από τις άλλες της άρνησης. Και είναι πολλές και μέσα στη ΝΔ. Αυτές οι φωνές μπορούν να έρθουν κοντύτερα και να βρουν λύσεις και αυτή τη φορά. Και είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να βρει τον τρόπο να ενώσει τις φωνές της λογικής και της συναίνεσης. Αλλιώς θα αποτύχει και αυτό θα έχει μεγάλες κοινωνικές συνέπειες.
