Τα πρωινά διαβάζω τα δύσκολα κείμενα. Κυρίως αυτά για τη δουλειά, με τα δελτία Τύπου, τη νομοθεσία, όλες εκείνες τις αναφορές, που χρειάζεσαι για να μπορείς τελικά μέσα στον εργάσιμο χρόνο να είσαι επαρκής. Η μισή δημοσιογραφική δουλειά γίνεται εκτός ωραρίου, κάτι που όλο και λιγότερο αναγνωρίζεται πια, αλλά όλο και περισσότερο χρειάζεται. Αν δεν μπορείς να προετοιμαστείς το πρωί δεν προλαβαίνεις πια στο γραφείο να βγάλεις εφημερίδα με όλο αυτό το υλικό που πέφτει πάνω σου.
Διαβάζω όμως και αυτά που θα τα λέγαμε πιο «προσωπικά», που όμως κι αυτά δεν είναι τέτοια, αφού για παράδειγμα η ιστορική μελέτη είναι που σου δημιουργεί το πλαίσιο για να καταλαβαίνεις τι γίνεται σήμερα και με την ειδησεογραφία.
Μελέτες, δοκίμια, αλλά και άρθρα εφημερίδων, γεωπολιτική, είναι ένα πεδίο προκλήσεων στον «ελεύθερο χρόνο» μου. Που είπαμε ότι τελικά τον διαπλέκω με τον εργάσιμο, αφού τέτοιος είναι, αλληλοσυνδεόμενος.
Δεν μπορώ πχ να καταλάβω πώς κάποιος έχει μία άποψη για τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις σήμερα αν δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις για την ΕΕ και τα Δυτικά Βαλκάνια. Αν και έχω καταλάβει ότι κάποιες προσεγγίσεις πολλών προέρχονται προπαγανδιστικά δελτάρια προπολεμικά! Κλείνει η παρένθεση.
Παλιότερα, διάβαζα περισσότερο τα βράδια, μάλλον όμως οι αντοχές του σώματος μειώνονται. Περισσότερο μου επιτρέπουν άλλα κείμενα, λογοτεχνία και ποίηση. Και ταινίες που αυξήθηκαν με την καραντίνα όταν και διαστάλθηκε ο χρόνος.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
