Ένα ωραίο που διάβασα χτες είναι ότι τώρα που αυξάνουν τα κρούσματα, ετοιμάζεται το χαλάρωμα των μέτρων. Δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά είναι κι έτσι. Εκεί που σου λένε ότι είμαστε στον πιο δύσκολο μήνα- λες και οι προηγούμενοι 12 ήταν εύκολοι- αρχίζουν και τις «σκέψεις» για το άνοιγμα της αγοράς μετά την Καθαρά Δευτέρα, ή για «έξυπνα» μέτρα, με νέους κωδικούς που θα μας επιτρέπουν και να ψωνίζουμε και να είμαστε σε καραντίνα. Μαγεία!
Αυτό που δεν λένε ανοιχτά αλλά όλοι το ξέρουμε είναι ότι δεν αντέχονται άλλο οι καραντίνες και τα lockdown και οι παραινέσεις για «δύο εβδομάδες ακόμα» και «είμαστε κοντά στο φως στο τούνελ» κι άλλα τέτοια.
Δεν αντέχεται, σημαίνει ότι έχουμε κουραστεί, ότι δεν έχουμε αντοχές. Και το πρόβλημα δεν είναι πια τα μέτρα, αλλά πώς θα αντέξουμε τις ζωές μας, τους φόβους μας για το μέλλον, την ανησυχία για το παρόν, τις ελλείψεις μας και τις αδυναμίες που έβγαλε όλη αυτή η κατάσταση ένα χρόνο τώρα. Οι άνθρωποι σήμερα χρειάζονται ενθάρρυνση και στήριξη ώστε να συνεχίσουν να τηρούν τους κανόνες που τους προστατεύουν και να συνεχίσουν να βλέπουν το μέλλον με όση αισιοδοξία μπορούν να αντλήσουν.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
