Είναι πολλές φορές που δεν κρατιόμαστε να δηλώσουμε την ύπαρξή μας και να καταγράψουμε την άποψή μας. Και αυτό από μία σκοπιά είναι λογικό. Στις εποχές που αποθεώνεται ο ατομικισμός, γιατί να μην λέμε διαρκώς ποια είναι η άποψή μας; Αυτή άλλωστε είναι και η επιτυχία των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, των ιδιωτικών εκείνων εταιριών που αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει η ανάγκη πολλών αρχικά να επικοινωνούν και σταδιακά να εκφράζονται δημιουργώντας δίκτυα με άλλους.
Καμιά φορά μάλιστα τις «μαλώνουμε» κιόλας αυτές τις εταιρίες όταν βάζουν κανόνες που δεν μας αρέσουν, λες και είναι η κυβέρνησή μας ή ο δήμος μας που μας στέρησε ένα προνόμιο.
Συχνά όμως, το πρόβλημα δεν είναι η κακή χρήση μίας πλατφόρμας, ή η αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Είναι πρόβλημα αυτή η τάση που αποκτάμε όταν είμαστε συνέχεια, όλη τη μέρα μέσα, να θεωρούμε ότι όλα μας αφορούν προσωπικά κι ότι πρέπει να πούμε αυτό που θέλουμε. Για αυτό και κάνουμε συνέχεια αναρτήσεις και σχολιάζουμε. Νομίζοντας ότι είμαστε σε έναν ανοιχτό χώρο ενώ κατά βάση είμαστε σε ένα κλειστό σύστημα που λίγο πολύ το ξέρουμε και μας ξέρει.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
