Ένας φίλος που είχε βρεθεί στην Αγγλία και χρειάστηκε γιατρό ξαφνικά έκλεισε κανονικά το ραντεβού του, αλλά ενώ εξετάστηκε ζήτησε μία γνώμη και για ένα άλλο πρόβλημα χρόνιο που είχε που όμως δεν ήταν επείγον. Του είπαν ότι έπρεπε να κλείσει απλώς ένα άλλο ραντεβού στον ειδικό γιατρό.
Ακούγεται πολύ τυπικό, αλλά έτσι είναι τα δημόσια συστήματα Υγείας. Έχεις πρόβλημα, πας στον γιατρό, παίρνεις τη συνταγή σου ή κάνεις εξετάσεις.
Για να φτιάξεις όμως ένα τέτοιο σύστημα απαιτείται ένας πλήρες πολιτικό σχέδιο για την ανάπτυξη του συστήματος, χρηματοδότηση και βέβαια κοινωνική στήριξη.
Για να μην πιάσουμε όλες τις διαστάσεις της Δημόσιας Υγείας να θυμίσουμε ότι στα καθ΄ημάς, πήρε μεγάλη έκταση όταν αναπτύχθηκε την πρώτη δεκαετία της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το Εθνικό Σύστημα Υγείας με τα πολλά νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας σε όλη την επικράτεια.
Μέρος αυτού του συστήματος είναι και ο εμβολιασμός, στον οποίο και ήθελα να καταλήξω. Αφήνοντας λίγο στην άκρη τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων, τις ελλείψεις σε προσωπικό ή τα κενά στην πρωτοβάθμια υγεία, ακόμα και την τάση ιδιωτικοποίησης της υγείας που έτσι κι αλλιώς είναι διαρκής στη χώρα μας, τι άλλο είναι ο εμβολιασμός παρά μία έκφραση της ελληνικής Δημόσιας Υγείας.
Γιατί έχει σημασία να το λέμε αυτό; Γιατί ακριβώς εξηγεί πώς προέκυψαν αυτά τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού. Δεκάδες χώρες, οι ισχυρότερες του πλανήτη, επένδυσαν τεράστιους κρατικούς πόρους σε έρευνες φαρμακοβιομηχανιών και ερευνητικών κέντρων που έτρεξαν με πρωτοφανή ταχύτητα παλιότερα δεδομένα και παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες εμβολίων. Τα εμβόλια αυτά τα κράτη τα δίνουν δωρεάν στον κόσμο με την ελπίδα ότι θα αναχαιτίσουν την πανδημία που πλήττει τις ζωές των ανθρώπων, τις κοινωνίας και τις οικονομίες.
