Η επόμενη ημέρα της τραγωδία των Τεμπών, διαρκεί πολύ. Και θα συνεχίσει. Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση διαρκούς μνήμης, ανασύνθεσης και αναστοχασμού όσων έχουν γίνει. Και είναι λογικό γιατί θέλουμε να βάλουμε όσα ζήσαμε και βιώνουμε σε κατηγορίες που να μπορούμε να τις εξηγήσουμε και να τις αποδεχθούμε.
Κρατάμε συνεπώς ένα ημερολόγιο από παρατηρήσεις που το ανανεώνουμε καθημερινά.
Οι συγκεντρώσεις ήταν πολύ μεγάλες, αφορούσαν πολύ κόσμο με ποικίλη σύνθεση και πολλών ηλικιακών κατηγοριών και απλώθηκαν σε όλη τη χώρα. Ήταν ένα μαζικό μήνυμα όχι μόνο προς την κυβέρνηση, αλλά στο κράτος συνολικά και τους θεσμούς, ότι κάτι δεν έγινε καλά, ότι πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη και ότι στο μέλλον όλα πρέπει να γίνουν καλύτερα. Όποιος δεν αντιληφθεί έτσι το μήνυμα των πλατειών, θα κάνει και λάθος ανάγνωση της κατάστασης και των ευθυνών που πρέπει να αναλάβει η κρατική εξουσία.
Η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα δημόσια αγαθά, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και ως τέτοια την αντιμετωπίζουν και οι πολίτες. Η χώρα με την εμπειρία μίας πολυετούς κρίσης, αλλά και την εικόνα που είδε μπροστά της στο παρελθόν με την προοπτική της χρεοκοπίας, δεν μπορεί παρά να στέκεται με ευθύνη και σοβαρότητα μπροστά στις προκλήσεις. Η ασφάλεια των μετακινήσεων και των συγκοινωνιών είναι ένα από τα πολλά σημεία που απαιτούν αυτή τη σοβαρότητα.
Υπάρχει ζήτημα με το σύστημα αξιών και τις νοοτροπίες που αναπτύχθηκαν στη χώρα μεταπολεμικά. Είναι φανερό ότι ειδικά οι νέοι άνθρωποι θέτουν βαθύτερα ζητήματα ταυτότητας της ελληνικής κοινωνίας. Τώρα είναι η ευκαιρία να ανοίξει και αυτή η συζήτηση.
Η επόμενη μέρα δεν κλείνει προσεχώς…Θα διαρκέσει πολύ.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
