Οι πολλές και μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα στηρίχθηκαν από τον κόσμο που προσήλθε αυθόρμητα και με μικρή οργανωτική προετοιμασία. Μην ψάχνουμε τώρα κομματικές παρεμβάσεις και συνδικαλιστικές τακτικές. Άλλωστε και τα κόμματα και τα σωματεία οφείλουν να κινητοποιούν τον κόσμο, είναι κομμάτια της δημοκρατίας μας. Την Τετάρτη πάντως, ο περισσότερος κόσμος κινητοποιήθηκε μόνος του, γιατί το ήθελε.
Πενθούμε, αναστοχαζόμαστε και απαιτούμε κάθαρση. Το κράτος μας, έχει κολλήσει βαθιά στα αδιέξοδα, η οικονομία λεηλατείται, η κοινωνία νιώθει να διαλύεται ενώ η κυβέρνηση εφαρμόζει κυρίως πολιτικές πειθάρχησης και κομματικής σωτηρίας. Οι άνθρωποι έχουν προτεραιότητα.
Στην πορεία χτες μιλάγαμε για το άγχος που βιώνουμε, τα σώματά μας που πονάνε, αλλά και την ζεστασιά που φέρνει η συνάντηση και η κοινή μας πορεία στο δημόσιο χώρο. Είμαστε κομμάτι της κρίσης, αισιοδοξούμε ότι κάτι θα αλλάξει, όσο κοιτάμε με ειλικρίνεια τα μάτια και τις καρδιές μας. Βάζουμε ένα χαμόγελο που να ταιριάζει με την ελπίδα της άνοιξης.
Η συνάντησή μας είναι η αρχή της αλλαγής που αποζητάμε. Στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, συνεχίζουμε… Έχει σημασία να μπορεί ο άνθρωπος να συνεχίζει. Χωρίς να ξεχνά, με σεβασμό και έγνοια για τον άλλο άνθρωπο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
