Έτσι όπως το πάμε, κατά πώς φαίνεται, θα περνάνε οι μέρες για τις εκλογές, θα λέμε ότι δεν υπάρχει έντονο προεκλογικό κλίμα, αλλά όλο και θα αυξάνεται το ενδιαφέρον για τις κάλπες. Το οποίο δεν είναι και παράξενο γιατί έτσι γίνονται πια οι εκλογές σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά μάλλον εμείς είμαστε ασυνήθιστοι. Κι ίσως ως ένα βαθμό να φταίνε και τα μέσα ενημέρωσης που ενίοτε προσφεύγουν σε παλιότερα κλισέ για να αποφύγουν να ασχοληθούν σοβαρότερα με τα νέα φαινόμενα.
Λέγαμε παλιότερα ότι μας κάνει εντύπωση που σε πολλές χώρες, κυρίως της βόρειας Ευρώπης, οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες μέσα σε ένα κλίμα ηρεμίας και χαμηλών τόνων, «πολιτισμένα» ενώ εμείς είχαμε τεράστιες συγκεντρώσεις και τρομερή πόλωση. Ή βλέπαμε τους υποψηφίους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να μιλάνε σε πολύ λίγο κόσμο, σε παμπ, σε μικρές αίθουσες και κρυφογελούσαμε αντιπαραθέτοντας το πάθος και τη δύναμη του μεσογειακού μας ταμπεραμέντου. Παλιά αυτά, όχι όμως και σώνει και καλά ξεχασμένα. Ποιος ξέρει, μπορεί και να επανέλθουν. Αλλά πλέον και στη χώρα μας βλέπουμε ανάλογες καμπάνιες από κόμματα και υποψηφίους που δίνουν πολύ χρόνο στη διαπροσωπική επαφή. Ενώ προσπαθούν να εντοπίσουν και τα ειδικά κοινά στα οποία θέλουν να απευθυνθούν και αποφεύγουν τα μεγάλα πλήθη.
Αλλά υπάρχει και ένταση κι ας κρύβεται κάτω από ένα είδος χαμηλών τόνων. Δεν είναι αδιαφορία, ούτε περιφρόνηση των θεσμών και της εκλογικής διαδικασίας. Μπορεί να βαρέθηκε ο κόσμος τις παλιές εντάσεις και τους ψευτοδιαχωρισμούς τους κομματικούς. Βρίσκει όμως, άλλου τύπου προκλήσεις. Ακούει και ψάχνει να διαβάσει κομμάτια από το πρόγραμμα που τον ενδιαφέρουν ειδικά ενώ δίνει πολύ μεγάλο βάρος και στις προσωπικότητες των υποψηφίων. Να κι ένα νέο στοιχείο σχετικά. Θέλει ο κόσμος να βρει υποψηφίους που να στηριχθεί πάνω τους, που να ξέρει ότι θα τα καταφέρουν κι ότι έχουν δώσει και δείγμα γραφής σοβαρότητας και αξιοπιστίας.
Με άλλα λόγια το ενδιαφέρον για τις εκλογές είναι όλο και πιο έντονο, αλλά δεν μοιάζει «όπως παλιά». Κι αυτό δεν είναι αρνητικό, το αντίθετο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
