Το είχαμε γράψει πριν από λίγες ημέρες, με αφορμή μία ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας…
Που επισήμανε, ότι η πανδημία εκτός των τεράστιων και δραματικών υγειονομικών και οικονομικών επιπτώσεων, θα επηρεάσει καθοριστικά και την εκπαίδευση…
Γινόταν μία επιδερμική αναφορά στο ότι ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών, χάνει έδαφος με την τηλεκπαίδευση, που δεν είναι εύκολο να καλυφθεί στην πορεία…
Μπορεί κάποιες σχετικές διαπιστώσεις να έχει ο καθένας από εμάς, μέσα από το οικογενειακό το φιλικό του περιβάλλον…
Τέτοια εικόνα έχουμε κι εμείς, όπως όμως την έχουν και στην επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης μας…
Με αντίστοιχες επιπτώσεις να καταγράφονται όχι μόνο στα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια, αλλά και στους φοιτητές και δη σε εκείνους που βρίσκονται στο τελευταίο έτος σπουδών…
Αποτέλεσε μάλιστα αυτή η παρατήρηση και αντικείμενο μίας τηλεδιάσκεψης σε τοπικό επίπεδο, μεταξύ ερευνητών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπαιδευτικών από την Ήπειρο…
Οι οποίοι τόνισαν, ότι οι φόβοι τους μετά την πρώτη καραντίνα επιβεβαιώνονται πλήρως στη δεύτερη περίοδο που βιώνουμε τώρα…
Και κύριο χαρακτηριστικό της είναι, πως οι μαθητές που ανήκουν στην βαθμολογική κατηγορία του 12-15, δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο με την τηλεκπαίδευση…
Και πως το αποτέλεσμα που βλέπουν ήδη να διαμορφώνεται, είναι πως η απόσταση που τους χωρίζει από τους μαθητές που κινούνται στη βαθμολογική κατηγορία του 16-19, γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη…
Το ζήτημα είναι, ότι αυτή η απώλεια δεν καλύπτεται εύκολα, για την ακρίβεια τα κενά που δημιουργούνται, είναι αδύνατο να καλυφθούν στη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης…
Είναι ένα ερώτημα εάν μπορούν να καλυφθούν στη διάρκεια μίας συμβατικής σχολικής χρονιάς, αν υποθέσουμε, ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε στη διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία…
Αντίστοιχες επισημάνσεις γίνονται και από το Πανεπιστήμιο, όπου διαπιστώνουν, ότι οι τελειόφοιτοι έχοντας απολέσει ένα σημαντικό κομμάτι της διά ζώσης διδασκαλίας από τον περασμένο Μάρτιο και συνεχίζοντας και φέτος, κινούνται σε ένα περιβάλλον κυριολεκτικά χαοτικό…
Αν υποθέσουμε, ότι το τελευταίο έτος σπουδών, ειδικά για κάποιες Σχολές και Τμήματα είναι το πλέον καθοριστικό, για να αποφασίσει τον δρόμο που θα συνεχίσει κάθε φοιτητής, ένας μεγάλος αριθμός βρίσκεται ήδη σε αδιέξοδο…
Και αν υποθέσουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα σε μία οικογένεια, να αντιληφθεί το πρόβλημα αφενός και αφετέρου, ότι έχει και τη δυνατότητα να αντιδράσει, υποστηρίζοντας το παιδί, έχει καλώς…
Εκεί όμως που δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα τι θα κάνουμε με αυτά τα παιδιά; Καλό και εύκολο είναι, να λέει η ηγεσία του υπ. Παιδείας, ότι έχει χιλιάδες tablets στην αναμονή ή ό,τι άλλο υποστηρίζει, αλλά οφείλει να αντιμετωπίσει κατάματα την παραπάνω πραγματικότητα…
Αν την ενδιαφέρει φυσικά… Αλλά επειδή υπάρχουν και γονείς και εκπαιδευτικοί, φανταζόμαστε, ότι θα τεθεί το ζήτημα στη σωστή του διάσταση… Αρκεί να μην είναι πολύ αργά..
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
