Ένα από τα προηγούμενα βράδια της εξόδου, η εικόνα της πόλης έμοιαζε πολύ χαρακτηριστική της περιόδου που διανύουμε. Παντού έβλεπες νέα παιδιά.
Τα νέα παιδιά δεν αντέχουν άλλο μέσα. Δεν αντέχουν καραντίνες και αποκλεισμούς. Ίσως να διατηρούν και μία αίσθηση ότι δεν κινδυνεύουν και από τον ιό τόσο πολύ. Και εμβολιάζονται διεκδικώντας να ζουν τη ζωή τους εκεί έξω.
Αυτή είναι μία υγιής στάση, γιατί εκφράζει την ανάγκη και την αγάπη για ζωή. Και έχει σημασία να τη διατηρήσουμε ζωτική αυτήν την ανάγκη γιατί η ζωή πρέπει να υπερισχύει. Πρέπει να βρίσκουμε πάντα τρόπους να στηρίζουμε τους ανθρώπους στις ζωές τους. Κι αυτό κάνει σήμερα η επιστήμη με τα εμβόλια και τα φάρμακα.
Εμείς οι μεγαλύτεροι βέβαια θα είμαστε και πιο φοβισμένοι και θα κλεινόμαστε πιο εύκολα μέσα στο σπίτι. Το να παίρνεις προφυλάξεις είναι σωστό. Από την άλλη, δεν μπορεί κι ο κόσμος να κινείται βάσει των φόβων μας. Αντίθετα, πρέπει να κοιτάμε να υποστηρίζουμε και όλες εκείνες τις προσπάθειες που γίνονται ώστε να αντιμετωπιστεί η πανδημία, ακριβώς για να αναχαιτισθούν και οι φόβοι μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
