Δεν έχουν περάσει μόλις έξι εφτά μήνες που κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες μας έλεγαν με επιχειρήματα ότι η νέα κυβέρνηση έχει τη λύση για το προσφυγικό που είναι η εγκατάσταση των προσφύγων σε ξενοδοχεία και σπίτια και το κλείσιμο των δομών φιλοξενίας.
Ποιος θα έλεγε όχι σε κάτι τέτοιο- αν και πολλοί οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος έλεγαν όχι, επί της προηγούμενης κυβέρνησης.
Ακολούθησε ένας χαμός. Άλλαξαν οι υπουργικές αρμοδιότητες, άλλαξαν τα πρόσωπα, άλλαξαν τελικά και οι πολιτικές. Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι που όχι απλώς δεν θέλουν τους πρόσφυγες στα ξενοδοχεία, δεν θέλουν ούτε καν τους αστυνομικούς, πράγμα πρωτοφανές.
Αλλά ας μην μείνουμε μόνο στην κριτική, τα έχουμε πει τόσες και τόσες φορές άλλωστε. Όλες οι πλευρές έχουν δίκιο. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Το δίκιο πρέπει να μετατραπεί και σε πολιτική στην πράξη.
Και για να γίνει αυτό, μία νέα πολιτική πρέπει να αναδυθεί. Είναι η πολιτική ενσωμάτωσης των προσφύγων- όσων φυσικά το επιθυμούν και δεν θα φύγουν, αλλά και όσων δεν θα μπορέσουν να φύγουν. Μόνο αυτή η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί από την κυβέρνηση. Οι πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να γίνουν ισότιμοι κάτοικοι της χώρας με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όλων μας. Και φυσικά, όλη η χώρα θα επωμιστεί ισότιμα και αναλογικά το βάρος της προσαρμογής τον πρώτο καιρό της υποδοχής. Όλα τα άλλα περί κλειστών κέντρων και αποκλεισμών είναι σχέδια επί χάρτου που σβήνουν με το πρώτο αεράκι και υπάρχουν μόνο για να χαϊδεύουν εκλογικά ακροατήρια. Και θα αποτύχουν…
