Όλη η περιοχή του Λούρου στα δικά μας μέρη σε αυτήν την υπέροχη διαδρομή στα Πλατανάκια ως κάτω, έχει την εικόνα των ξερών πλατάνων και των κομμένων κορμών. Αλλά δεν θέλω να σχολιάσω αυτό που είναι μεγάλο θέμα μεν, αλλά υπάρχει κι ένα άλλο. Το χρησιμοποιώ απλώς σαν παράδειγμα Θέλω να πω για αυτή την κατάσταση με τα πεταμμένα σκουπίδια στην άκρη του δρόμου. Όλου του δρόμου, κάθε δρόμων, όλων των δρόμων σε όλη τη χώρα. Μία τραγωδία. Πλαστικά μπουκάλια νερό, καφέδες, κουτιά από τσιγάρα και σε διάφορα σημεία και κανονικά σκουπίδια, μπάζα κλπ.
Ας μην κάνουμε άλλες αναλύσεις πια για τη σχέση του Έλληνα με τη φύση και την ύπαιθρο ή τον δημόσιο χώρο. Αυτές οι αναλύσεις για τη βίαιη αστικοποίηση και την έλλειψη σεβασμού στους κοινωνικούς κανόνες και τις κρατικές οδηγίες, είχαν κάποιο νόημα πριν από 30 και 40 χρόνια. Σήμερα δεν έχουμε κανένα.
Πρόκειται για βαρβαρότητα, για συνειδητή καταστροφή του κόσμου μας. Άνθρωπος που ανοίγει το παράθυρο του αυτοκινήτου του και πετάει έξω σκουπίδια, θέλει απλώς να καταστρέψει τον πλανήτη. Τίποτα λιγότερο.
Τι μπορεί να γίνει; Να πάμε να τα μαζέψουμε αυτά τα σκουπίδια, τίποτα λιγότερο. Θα απαιτηθούν ίσως εκατοντάδες εκατομμύρια, αλλά δεν γίνεται μέσα στο ποτάμι, δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο να έχουν ρίξει τα αλουμίνια από τις μπύρες. Να πάμε να τα μαζέψουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
