Το λιώσιμο των πάγων θα προκαλέσει άνοδο στη στάθμη της θάλασσας, ανεξάρτητα από την κλιματική δράση, υποστηρίζουν οι επιστήμονες
Ανησυχητικά ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα γίνουν ακόμη πιο ορατές το επόμενο διάστημα. Δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε παράκτιες περιοχές, με τις πλημμύρες λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας να αποτελουν μία από τις πιο αρνητικές συνέπειες της περιβαλλοντικής κρίσης.
Με τις συνεχείς εκπομπές άνθρακα, το λιώσιμο πάγων και τη θερμική διαστολή του ωκεανού, φαίνεται πιθανή μια άνοδος της στάθμης της θάλασσας ακόμη κατά πολλά μέτρα. Το λιώσιμο των πάγων θα προκαλέσει άνοδο 27 εκατοστών στη στάθμη της θάλασσας, ανεξάρτητα από την κλιματική δράση, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
Η μεγάλη άνοδος της στάθμης της θάλασσας από το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία είναι πλέον αναπόφευκτη, ακόμη και αν η καύση ορυκτών καυσίμων που προκαλεί την κλιματική κρίση τελειώσει εν μιά νυκτί, διαπίστωσαν οι επιστήμονες, σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Guardian».
Η έρευνα δείχνει ότι η έως τώρα παγκόσμια θέρμανση θα προκαλέσει μια απόλυτη ελάχιστη άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 27 εκατοστά και αυτό προκύπτει μόνο από τη Γροιλανδία καθώς λιώνουν 110 τόνοι πάγου.
Η εκτίμηση των 27 εκατοστών είναι η ελάχιστη, επειδή αντιπροσωπεύει μόνο την παγκόσμια θέρμανση έως σήμερα και επειδή ορισμένοι τρόποι με τους οποίους χάνεται ο πάγος του παγετώνα στα όρια του στρώματος πάγου δεν περιλαμβάνονται στον υπολογισμό.
Προηγούμενες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει μοντέλα υπολογιστών για τη συμπεριφορά του καλύμματος πάγου για την εκτίμηση των μελλοντικών απωλειών, αλλά οι φυσικές διαδικασίες είναι πολύπλοκες και αυτό οδηγεί σε σημαντικές αβεβαιότητες στα αποτελέσματα.
Αντίθετα, η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Climate Change χρησιμοποίησε δορυφορικές μετρήσεις για τις απώλειες πάγου από τη Γροιλανδία και το σχήμα του καλύμματος πάγου από το 2000-19. Αυτά τα δεδομένα επέτρεψαν στους επιστήμονες να υπολογίσουν πόσο μακριά η παγκόσμια θέρμανση μέχρι σήμερα έχει ωθήσει το στρώμα πάγου από μια ισορροπία όπου η χιονόπτωση ταιριάζει με τον πάγο που χάθηκε. Αυτό επέτρεψε τον υπολογισμό του πόσος περισσότερος πάγος πρέπει να χαθεί για να ανακτηθεί η σταθερότητα.
«Είναι ένα πολύ συντηρητικό ελάχιστο» είπε ο καθηγητής Τζέισον Μποξ από το Εθνικό Γεωλογικό Ινστιτούτο της Δανίας και της Γροιλανδίας (Geus), ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας. «Ρεαλιστικά, θα δούμε αυτό το ποσοστό υπερδιπλάσιο μέσα σε αυτόν τον αιώνα».
