Αν κλειστούμε μέσα στο σπίτι και το βλέμμα ακουμπάει μόνο στην οθόνη της τηλεόρασης ή το αέναο σκρολάρισμα στο κινητό, είναι λογικό να αποκτήσουμε και μία στενή όψη για τον κόσμο μας. Η ακροδεξιά βλέπει τον κόσμο μέσα από τον στενό χώρο που της αφήνει ο φόβος για την ανοιχτή κοινωνία και τη συνάντηση των ανθρώπων, οπότε είναι λογικό να ανησυχεί από τις πολυπολιτισμικές μουσικές που είδε να ακούγονται στην πρωτοχρονιάτικη γιορτή της Αθήνας.
Αλλά και από τις οθόνες να βγεις, πάλι μπορεί να βρεθείς κλεισμένος σε σχήματα, όρια και παρέες ανθρώπων που πιστεύουν τα ίδια με σένα. Αν ζεις σε έναν στενό πυρήνα που τίποτα δεν τον διαταράσσει τότε θα θεωρείς ότι «έξω» είναι μόνο το διαφορετικό, ό,τι έχεις απορρίψεις. Γιατί δεν γίνονται όλα όπως τα θέλουμε εμείς; Γιατί δεν πιστεύουν όλοι όσα πιστεύουμε εμείς; Αυτό αναρωτιούνται όσοι έχουν πειστεί ότι έχουν δίκιο, ότι η στάση τους και οι απόψεις τους έχουν μία συνέπεια με τη φύση και το λογικό.
Αλλά ακόμα κι αν θέλεις να ανοιχτείς, μπορεί να μην υπάρχουν πάντα οι δυνατότητες. Η φτώχεια σε κλείνει. Και η έλλειψη παιδείας.
Αλλά ας μην τα χρησιμοποιούμε κι όλα αυτά ως δικαιολογίες. Τις περισσότερες φορές αρκεί να ανοίξεις την πόρτα. Και να ανοίξεις το μυαλό σου. Αρκεί να κάνεις το βήμα και να βγεις εκεί έξω. Βγες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
