Κάποια πράγματα, κάποια γεγονότα, είναι ο καθρέπτης μας.
Κάθε χώρα έχει τα προβλήματά της που «κάποιοι» δεν θέλουν να τα λύσουν! Είναι ανίκανοι;
Κάθε κοινωνία περνά δοκιμασίες, αλλά σε μερικές ξεπερνούν τα όρια της ανθρωπιάς, βάζοντας σε δοκιμασίες τις ατομικές και συλλογικές αντοχές όλων μας!
Δε μπορεί να γίνεται ανεκτή η βαρβαρότητα, η πείνα και η δίψα κάθε ανθρώπου, κάθε κοινωνίας.
Εμείς αγωνιζόμαστε για κράτος δικαίου, κράτος πρόνοιας και κάποιοι αγωνίζονται για μια γουλιά νερό, για μια μπουκιά ψωμί, για μια γωνιά να κοιμηθούν ήσυχα!
Όσα συμβαίνουν στην Γη μας, είναι ο καθρέφτης όπου μπορούμε να δούμε το τέρας που στέκεται δίπλα μας, μπροστά μας, στοχαζόμενοι τι κάνουμε! Τι κάνουμε αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι!
Όταν ακούω για «αρχές και αξίες», το δόγμα «νόμος και τάξη», μπροστά μου έρχονται οι ψυχές που υποφέρουν, οι ψυχές που πετάνε, που πέταξαν!
Πολλοί ανεβαίνουν τον ίδιο Γολγοθά μιας ανείπωτης τραγωδίας και άλλοι τον Γολγοθά της αξιοπρέπειας.
«Κάποιοι» τα πάνε περίφημα στα μεγάλα λόγια και τα μεγαλεπήβολα σχέδια, άσχετα αν τα μεν τα παίρνει ο αέρας και τα δε μένουν στα χαρτιά.
Στον αφηρημένο χρόνο που είναι μετρήσιμος με ακρίβεια, που όμως χάνει τον ποιοτικό, ρευστό του χαρακτήρα, δεν μου αρέσει η διαδικασία της αλλοτρίωσης του ανθρώπου και της μετάλλαξής του σε μηχανή.
Μου αρέσει η αέναη δύναμη του ονείρου και της ανιδιοτελούς σκέψης.
Γιώργος Μακρίδης
